Judy

Biografie

Judy is geboren in Sjanghai in een Kennel in 1937, en werd bijna meteen een mascotte van de Koninklijke Marine. In 1942 ging ze bij de crew van de kanonneerboot "HMS Grasshopper". Ze had toen al een aantal avonturen meegemaakt, waaronder het overboord vallen en bijna verdrinken in de Yantze rivier.
Ze was een lid van de crew van "HMS Grasshopper", en was dus ook erg actief tijdens de Maleisië-Singapore campagne. Toen het schip onderweg was naar Java, kwamen ze onder vuur te liggen van een vijandig vliegtuig. The overlevenden strandden op een onbewoond eiland zonder water. Judy redde zich door zich vast te houden aan een wrak van de brug van het schip, en redden snel ook de crew door zoet water uit te snuiven.
Daarna begonnen Judy en de crew aan een 321, 8688 kilometer lange reis van de noordoostelijke kust van Sumatra naar Padang. Maar ze liepen een door de Jappen bezet dorpje binnen en werden gevangen genomen.
Om Judy veilig te houden, wist een officier haar te verbergen in een rijstzak, en ze bleef daarin stil zitten en werd na 5 dagen pas ontdekt.
Het was een geluk voor haar dat ze "Leading Aircraftsman" Frank Williams ontmoette. Hij had medelijden met de hond, en besloot in augustus 1942 haar te adopteren.
Vanaf dat moment zag Judy hem als haar baas, maar ze was nog steeds verantwoordelijk voor de levens van velen van de gevangenen. Ze inspireerde de gevangenen. Ze wist het wanneer er gevaar was, en leidde de bewakers af om te voorkomen dat de gevangen gestraft werden.
Judy had een hekel aan de bewakers van het kamp, en de gevoelens waren wederzijds. Ze wilden haar zelfs neerschieten, maar Frank hield ze tegen. Frank haalde zelfs de commandant van het kamp over, om Judy te registreren als krijgsgevangene, zodat ze haar niks aan mochten doen.
In Juni 1944, moesten de gevangenen aanboord van het koopvaardijschip "SS Van Warwyck", maar ze mochten Judy niet meenemen. Toch nam Frank haar mee in een rijstzak op zijn rug. Toen ze aan boord waren kon ze veilig slapen aan Frank’s voeten.
Maar ze was helemaal niet veilig. Een paar dagen nadat het schip aan zijn reis begon, werd het belaagd door torpedo’s. Frank probeerde om Judy in veiligheid te brengen, maar ze raakten elkaar kwijt. Getuigen vertelden hem dat ze Judy overlevenden hadden zien helpen, door te zorgen dat ze haar vast konden houden. Ze was in het water voor uren. Judy en Frank waren weer samen toen ze een kamp binnenkwamen, drie dagen na het ongeval.
Toen Judy terug kwam in een gevangenen kamp op Sumatra, was ze veranderd. Ze was niet meer een huisdier, maar haar instinct had het van haar overgenomen.
Ze deed constant aanvallen op de bewakers, wat ervoor zorgde dat ze ter dood was veroordeeld, en moest eindigen als voedsel voor de gevangenen. Gelukkig wist ze dit te ontlopen tot de bevrijding kwam in 1945.
Na zes maanden in quarantaine te hebben gezeten in kennels in Hackbirdge in Surry, werd Judy erkend als heldin. Ze stond op de lijst om PDSA’s Dinkin Medal te ontvangen. In mei 1946, mocht Majoor Burggraaf Tarbat M.C., de voorzitter van "the Returned British Prisoners of War Association", de bronzen medaille aan Judy’s halsband vastmaken tijdens een speciale ceremonie in het hoofdkwartier van de organisatie in Londen.

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

Toegekend op: mei 1946
Samenvatting:
Voordracht:
"Voor uitmuntende moed en uithoudingsvermogen in Japanse gevangenenkampen. Ze handhaafde alles onder de gevangenen en redde vele levens door haar intelligentie en waakzaamheid."

Bronnen

• - PDSA
  v