Audiotour voor Nationaal Monument Kamp Vught

Nationaal Monument Kamp Vught biedt vanaf 7 juli een speciale audiotour aan voor bezoekers die meer informatie willen tijdens hun route door het museum en over het buitenterrein. Hiermee komt het herinneringscentrum tegemoet aan de vele vragen van individuele bezoekers. Vanaf begin augustus komt ook een Engelse en Duitse versie beschikbaar. NOS-journalist Maino Remmers spreekt een groot deel van de Nederlandse teksten in.



Meerwaarde
Honderden musea in binnen- en buitenland, van het Anne Frank Huis t/m het Zaans Museum bieden al de handzame ‘Podcatcher’ aan, die een meerwaarde geeft aan individueel museumbezoek. Met de opening van de nieuwbouw in 2002 heeft Nationaal Monument Kamp Vught gekozen voor een compacte expositie en een sobere inrichting van het buitenterrein van het museum. Ook de hoeveelheid informatie was zeer sober uitgewerkt. Bij de ontwikkeling van de audiotour is gekozen voor toelichting bij twintig plekken binnen en buiten, waarbij het mogelijk is om extra gesproken uitleg te horen. De audiotour vertelt het verhaal over het bestaan van het kamp in 1943 en 1944. Beschrijvingen over kamp Vught worden afgewisseld met citaten van oud-gevangenen en toepasselijke muziek die in het kamp gemaakt is door oud-gevangenen, zoals Louise van de Montel en Marius Flothuis. Het museum is gevestigd op de oorspronkelijke plek van het enige SS-concentratiekamp van Nederland en won in mei de BankGiro Loterij Museumprijs in de categorie oorlogs- en verzetsmusea.

Maquette
Een citaat bij de natuurstenen maquette: “Aan de rand van de maquette ziet u de wachttorens en de kampgracht. De afstand tussen de wachttorens was 50 meter. Het gehele kampterrein was 1 kilometer lang en 350 meter breed. In het midden ziet u een grote open ruimte, de appelplaats: een grote zandvlakte van enkele voetbalvelden groot die op regenachtige dagen in een grote modderpoel veranderde. Hier stonden de duizenden mannelijke gevangenen tweemaal per dag op appel; gegroepeerd per barak, in rijen van vijf naast elkaar. In de vrieskou, de regen en de brandende zon. Vanaf het balkon van de Kommandantur had de kampcommandant zicht op de appelplaats. In de wintermaanden was het tijdens de appels ’s ochtends en ’s avonds donker buiten en werd de appelplaats vanuit vier hoge masten met schijnwerpers verlicht.”

Over het dagverblijf
“U komt nu in het dagverblijf. In deze ruimte kregen de gevangenen te eten en hadden ze in hun spaarzame vrije tijd wat gezelschap aan elkaar. Maar met 240 personen was het hier vol en druk, wat regelmatig aanleiding gaf tot spanningen en ruzies. De potkachel tegen de wand vormde vaak een centraal punt in de verblijfsruimte. Zeker in de wintermaanden kon het hier ijskoud zijn en was het ’s ochtends en ’s avonds dringen voor de kachel om jezelf te kunnen warmen. Maar er werden hier ook verhalen verteld. Verhalen van vroeger en van thuis. En er werd muziek gemaakt en zelfs toneel gespeeld. Er was kamptaal en kamphumor. Zo werd de straat naast de kampkeuken gekscherend de Coolsingel genoemd, refererend aan de waterige koolsoep die dagelijks in het kamp op het menu stond. Lachen om de eigen situatie werkte bevrijdend en spotten met de machthebbers maakte hen klein. Dit alles gaf de gevangen afleiding. En de saamhorigheid gaf innerlijke kracht.”