Symposium Kamp Westerbork in De Nieuwe Kolk Assen

Ruim 200 docenten, leerkrachten en genodigden waren maandagmiddag in De Nieuwe Kolk te Assen aanwezig op het symposium ‘Elke keer die trein – Kamp Westerbork in de klas’. Op het symposium stond de première van de film ‘Elke keer die trein’ centraal. De film, welke een educatief karakter heeft, geeft het dagelijks leven en de ‘verborgen’ angst voor deportatie in ‘Durchgangslager Westerbork’ weer.


Foto © H. de Jong - Nieuws in Assen: Directeur Herinneringskamp Westerbork Dirk Mulder en Mevrouw Henny Dormits.

Diverse sprekers zorgden op het symposium voor een passende balans tussen historische kennisoverdracht en persoonlijke betrokkenheid. Onder de aanwezigen Mevrouw Henny Dormits. Zij overleefde als joods meisje Kamp Westerbork en concentratiekamp Theresienstadt samen met haar ouders en zus.

,,We waren van huis uit Joods, maar deden niet veel met het geloof. Toen in 1941 alle verordeningen kwamen voor Joden wist mijn vader via zijn accountant, die in het verzet zat, aan valse dooppapieren te komen. Vanaf dat moment bezochten we ook trouw de kerk. Op een gegeven moment heeft mijn vader toch besloten om onder te duiken, maar na vijf maanden zijn we verraden en afgevoerd naar Kamp Westerbork. Omdat we op dooplijsten stonden kwamen we daar in een zogeheten gedoogde barak terecht. Alle mensen die na 1940 gedoopt waren moesten op transport, maar mijn vader loog dat we in 1938 al gedoopt waren.”

Anderhalf jaar lang leefde het gezin in Kamp Westerbork zonder op de lijst te worden gezet voor transport met de trein naar één van de concentratiekampen in het ‘Oosten’. “Hoe raar het ook klinkt, maar je ging je er thuis voelen. We hadden het niet slecht, werkten op het land en hadden genoeg te eten. Het was natuurlijk ook een schijnkamp, maar dat wist ik als 13-jarig meisje uiteraard niet. De transporten stonden centraal. Kwam je op de lijst of niet? Als je er niet bij zat, bekommerde je jezelf over het feit of je ’s avonds nog naar de revue kon. Het leven had een alledaagse sleur. Op ‘Dolle Dinsdag 5 september 1944 stonden we op de lijst en werden we naar Theresienstadt vervoerd. Na vijf maanden in Theresienstadt kregen we te horen dat we samen met vele andere gevangenen naar Zwitserland gingen. De Duitsers hadden ‘ons’ geruild tegen medicijnen”, zo vertelde Mevrouw Dormits.

Aan het eind van het symposium is de film “Elke keer die trein” vertoont in de grote zaal van bioscoop De Nieuwe Kolk. ,,De film vond ikzelf niet moeilijk om naar te kijken, maar ik vraag me wel af hoe deze film op de kinderen overkomt. Ze zullen heel veel vragen hebben. Het is van belang dat docenten en leerkrachten deze vragen kunnen beantwoorden.” Mevrouw Dormits, vertelt ondanks haar 85-jarige leeftijd nog altijd haar oorlogsverhaal op scholen. Haar zus spreekt minder over de tijden in de twee kampen. ,,Ik had deze deur al dicht gedaan, maar toen ik vanmiddag de film zag…normaal kan ik er goed mee omgaan, maar vandaag lukt me dit even niet.”

Het gezin Dormits heeft de Holocaust overleefd en keerden terug naar Den Haag. 65 familieleden bleken de verschrikkelijkheden van de nazi’s niet te hebben overleefd.