Zondag 4 mei, voor sommige misschien een normale zondag, voor ons, als vrijwilligers van STIWOT niet snel. Nationale Dodenherdenking, een dag die al het hele jaar wordt vrijgehouden, zaken gepland, altijd om 20:00 uur, dus veel meer dan één herdenking kun je niet bijwonen. De herdenking op de Grebbeberg stond voor uw reporter al gepland. Social Media, iets van de moderne tijd, je leest om half één een berichtje dat er om 14:00 uur een herdenking is. Aangezien het toch 'een beetje' op de route ligt, toch maar snel heen. Net op tijd aanwezig, hier onder het verslag van een herdenking die we niet hadden mogen missen.
De herdenking begon met een welkomstwoord door Jeroen van den Eijnde, directeur van het
Nationaal Monument Kamp Vught. Hierna volgde een toespraak van Alexander Rinnooy Kan, voorzitter van het curatorium en oud-voorzitter van Kamp Vught. Daarna las Merel Marcuse een gedicht voor. Zij was een van de winnaars van de 'Dichter bij 4 mei' wedstrijd van het Nationaal Comité 4 en 5 mei. Stef Bos zorgde voor de muziek tussen de verschillende toespraken in, maar het meest bijzondere was toch wel het verhaal van mevrouw Tanneke Klaver. Zij vierde, zo ver dat kon, haar 10de verjaardag in Kamp Vught, samen met haar moeder en broers. Zij waren opgepakt en naar Kamp Vught gebracht omdat haar vader was ondergedoken. Gelukkig wist het gezin de oorlog te overleven en werden ze in 1945 weer herenigd. Ze vertelde onder andere dat ze op haar verjaardag een mooi gedichtje en een schortje had gekregen, gemaakt van twee zakdoeken. Meer was helaas onder de omstandigheden niet mogelijk. Een zeer indrukwekkend verhaal!
Na de toespraken en muziek was het een klein stukje lopen naar de achterkant van het crematorium, waar de
asputten met de vele slachtoffers liggen. Hier vond de kranslegging en twee minuten stilte plaats.
Stef Bos verzorgde de muziek rond de herdenking
Jeroen van den Eijnde, Alexander Rinnooy Kan en Merel Marcuse
Stef Bos en mevrouw Tanneke Klaver
Kransen en bloemen bij de asputten