Fotoverslag wandeling door het Führerhauptquartier Wolfsschanze

STIWOT-Forumlid Koos bezocht het afgelopen jaar de locatie in Polen waar zich tijdens de Tweede Wereldoorlog Hitlers hoofdkwartier de Wolfsschanze bevond. Hieronder zijn verslag van de wandeling die hij op het tegenwoordig op toeristen afgestemde terrein maakte.

Vanaf de inval in Rusland (1941) tot 20 november 1944 bracht Hitler de meeste tijd door in Führerhauptquartier (FHQ) de Wolfsschanze en het was ook hier waar Von Stauffenberg zijn aanslag pleegde.

In de periode tot 1945 was het gebied waar de Wolfsschanze zich bevond Duits (Pruisen). Nu is het diep in Polen, tegen de Russische grens aan.



Links: Anders dan de Duisters hebben de Polen er geen moeite mee om commerciële activiteiten te ontplooien rond het voormalige hoofdkwartier van Hitler. Je kan er eten, drinken, kamperen en er zijn voorzieningen voor campers.

In haar boek “Er war mein Chef” schreef Hitlers secretaresse Christa Schroeder al over de gigantische muggenplagen die de Wolfsschanze teisterden. Het was zo erg dat Hilter grapte dat Göring zijn Luftwaffe maar moest inzetten.

"Es ist aber alles trotzdem schön bis auf eine ganz verdammte Mückenplage..... Die Männer sind durch ihre langen Lederstiefel und die dicke Uniform vor den infamen Sticken besser besser geschützt als wir."

Rechts: Rond het complex van de Wolfsschanze zijn duidelijk de moerasachtige poelen te zien die verantwoordelijk zijn voor deze muggenplagen.



Nog voor de parkeerplaats ligt aan de linkerkant het station waar Hitler belangrijke staatshoofden ontving. Het ligt er nog steeds, totaal overwoekerd.



En als je heel goed kijkt zelfs nog stukken van het perron.



Iets verder ligt de parkeerplaats van het complex dat nu tegen betaling te bezoeken is. Links: Je kan een ritje maken in een half track. Rechts: Het voormalig SS hotel is ook weer in ere hersteld. Overnachtingen zijn gewoon te boeken via internet, de prijzen zijn inclusief ontbijt en (volgens de site) "Satellitenfernsehen kostenfreie Parkplätze und WLAN-Internetzugang" en dat alles met uitzicht op de plaats waar de aanslag op Hitler werd gepleegd op 20-07-1944.



Links: Er zijn 3 wandelroutes uitgezet. Rechts: We passeren de plaats waar de aanslag op Hitler plaatsvond.



Links: En we komen langs een monument voor de Poolse mijnopruimers die na de oorlog omkwamen bij het opruimen van de 54.000 mijnen die rond het complex lagen, een karwei waarmee ze pas in 1955 klaar waren. Rechts: Het werkelijke bunkercomplex is tijdens de Duitse terugtocht opgeblazen en ligt als ruïnes in het bos. Dit is tevens een praktisch probleem, ook omdat de bunkers zo groot zijn is het moeilijk ze (goed) op de foto te krijgen.



Sommige bunkers zijn afgesloten, maar het merendeel is te bezoeken.



In het midden ligt nummer 13, de bunker van Hitler zelf. Niet zo goed herkenbaar is hij terug te zien in de speelfilm "Der Untergang" tijdens de de sollicitatie van Traudle Junge. Links: Zo zag hij eruit tijdens de bouw. Rechts: Hitler tijdens een wandeling over het complex.



De situatie vandaag de dag.



De ingang.



Vooral aan de achterkant zijn de verwoestingen goed te zien.



Een honderd meter verderop is er weer wat "Poolse commercie": souvenirs en rondritten met een terreinwagen.



En je kunt een luchtdrukgeweer op flessen schieten in een van de bunkers, waarbij de organisatoren niet in de gaten hebben dat een van de weinige originele opschriften die de Wolfsschanze nog heeft door de kogeltjes beschadigd wordt. LSF is de Duitse afkorting voor Luftschutzraum en werd op muren geschilderd om iedereen de kortste weg te wijzen naar
de schuilkelders tijdens een luchtaanval. (Dit is de 2e die ik aantrof in een van de bunkers).



De meeste hoofdrolspelers uit het Derde Rijk, zoals Hermann Göring, hadden een bunker op het terrein. Dit is wat er van Görings bunker over is.



Links: trap in Görings bunker. Rechts: Het complex was net een klein dorp: er was een bioscoop, een restaurant, een vliegveld en zelfs een begraafplaatsje, al was deze oorspronkelijk van de lokale bewoners.