V.E.R.A. Display 'Papendal' en Eerde - 19 september 2004

Vandaag was het alweer de laatste dag van de herdenkingen. Na 4 best zware en toch ook wel vermoeiende dagen trokken Barry en ik er nog één keer op uit om nog een aantal dingen mee te pakken. Als eerste zouden we naar Nationaal Sportcentrum 'Papendal', aan de Amsterdamseweg in Arnhem gaan. Daar zouden wij onder andere Philip Reinders, een ander lid van ons forum ontmoeten. Daarnaast kwamen er veel mensen uit de wereld van 'de Slag om Arnhem' geïnteresseerden. Maar het mooiste van alles was een zogenaamde display die hier door een aantal re-enactors van de Britse V.E.R.A. tentoon werd gespreid. Deze mannen beelden onderdelen van het Border Regiment uit, die ons een beeld gaven van de laatste dagen van de Borders in de Oosterbeekse bossen.



Deze mensen hadden zich helemaal ingegraven in hun schuttersputten. Zo liep er een groep rond dat was uitgerust met een mortier, ook een Vickers Machine Gun was er opgesteld. En zelfs een heuse Sniper was van de partij. Ook stonden een tweetal jeeps verdekt opgesteld in het struikgewas. Ook werd ons verteld dat de jongens zelfs de nacht in hun putjes hadden doorgemaakt! Al met al werd op deze manier een zeer levendig beeld geschapen van hoe de soldaten 60 jaar geleden leefden. Misschien een idee dat door meer re-enactors eens gevolgd zou moeten worden. Daarnaast was het natuurlijk bijzonder leuk weer wat nieuwe mensen van het forum te leren kennen. Je kon nu eindelijk eens echt zien met wie je zoal contact hebt. Natuurlijk hebben wij van gedachten gewisseld. Heel leuk was dat.

Echter, we konden niet al te lang hier op 'Papendal' blijven. Een bezoek aan Eerde stond immers nog op het programma. Dus na een dik uurtje vertrokken we even na 13:00 uur richting Brabant. En zo vertrokken we. Sneller dan verwacht wisten wij het te vinden. Gelukkig was er nog genoeg plaats om de auto nabij het dorp te parkeren. En zo stapten wij het dorp binnen. Al vrij snel zagen wij de molen van Eerde. Beroemd vanwege de gevechten die in de omgeving plaatsvonden. Van binnen zag de molen er ook heel mooi uit. Je rook nog gewoon de ouderdom van dit gebouw. Erg leuk om eens van binnen te bekijken. Er kleeft een heel mooi verhaal aan dit pand. Zeker een aanrader.



In het veld ernaast was er ook van alles te zien. Vooral de opgestelde voertuigen waren erg interessant om eens van dichterbij te bekijken. Daar was ook alle gelegenheid voor. Rond een uur of vier zouden de parachutisten landen in een nabijgelegen weide. Dus iedereen hiernaar toe. Dit was ongeveer een kwartiertje lopen. Toen wij eraan kwamen kwam de C-47 Dakota al in zicht. Eigelijk waren wij in de veronderstelling dat het niet hierbij zou blijven. Echter, andere vliegtuigen zagen wij niet. In twee 'sticks' van ieder 12 parachutisten ontdeed de Dakota zich van haar lading en weg vloog die. Nu zou er dan toch wel een ander vliegtuig aankomen, dacht iedereen. Echter, het bleef stil in de lucht. En naar verloop van tijd gingen de mensen toch serieus denken dat dit het enige was. Zelf vond ik dit een beetje een tegenvaller. En samen met mij, vele anderen die toch wel zichtbaar teleurgesteld waren. Maar goed, het is niet anders.



Na deze luchtshow liepen we weer terug naar de auto, het was immers nog een stuk terug naar huis. Onderweg nog even wat gegeten en voor je het weet zit je weer in Oosterbeek. Hier scheidde onze wegen. De 5 dagen van herdenkingen waren voorbij.

Al met al denk ik dat het zeer indrukwekkende dagen waren. Voor de laatste keer herdenken op deze schaal hadden wij voor geen goud willen misschien. Net als Normandië was dit weer een unieke ervaring die ik persoonlijk niet snel zal vergeten. Het waren wel vermoeiende dagen, zeker voor de vele veteranen die nog één keer naar Arnhem zijn gekomen om hun collega's, maar zeker ook hun kameraden op de begraafplaats hebben bezocht. Het waren hele mooie dagen. We hebben veel gezien en veel gedaan. Ook hebben we veel nieuwe mensen leren kennen, ook van het forum. Ik bedank vooral Barry van Veen, waarmee ik deze hele week ben opgetrokken. Bedankt kerel...

Jeroen Niels
Alle foto's: © STIWOT, Jeroen Niels & Barry van Veen