Ongeveer een jaar geleden, kreeg ik de brieven van Gerard Schampers in handen. Een student in oorlogstijd, wonend in Helmond en studerend in Tilburg. In 1943 werd hij, met nog 21 andere studenten, tewerkgesteld te Dassel in Duitsland. In Dassel werkten ook een aantal Limburgers, die opgepakt waren tijdens de Kerkrazzia's in oktober 1944. In juni 2023 bezocht ik Dassel voor het eerst. Nu was het tijd voor een tweede bezoek en een tweede serie aan artikelen.
Een Koninginnepage.
Een vlinder fladdert om me heen, terwijl ik de Burgberg op loop. Deze heuvel van 306 meter hoog ligt ten zuiden van waar ooit de Ruwo-fabriek in Dassel stond. Het is de berg waar de 22 studenten dag-in-dag-uit op uitkeken. Ze wandelden erg graag door de bossen naar boven. Weg van de werkplek waar ze steeds meer uren per dag moesten doorbrengen.
Ik wandel dezelfde weg, draaiend op de flanken van de berg omhoog. De vlinder vliegt mee omhoog, al moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat het er vermoedelijk meerdere zijn geweest. In mijn hoofd blijft het dezelfde.
Ik kom langs de plek waar ooit de burcht van Dassel gelegen heeft, de naamgever van de berg. Het is nu niet meer dan een open veld. Op een primitief bordje staat dat dit de resten zijn van de Wallburg. Deze burcht werd vermoedelijk in de 12de eeuw door de Graven van Dassel gebruikt, tot ze verhuisden naar het eveneens verdwenen kasteel Hunnesrück op een noordelijk gelegen heuvel. Van de burcht op de Burgberg is eigenlijk niks meer te zien.
Vanaf de berg heb je een schitterend uitzicht over het dal waar Dassel in ligt. Je kunt de grote kerk van Dassel makkelijk zien liggen. Haar witte toren uitgelicht door de zon. Ik wandel verder naar boven. De vlinder is ondertussen afgehaakt.
Alleen kom ik boven, waar je uitzicht hebt op de omgeving. Je kunt er genieten van het natuurschoon. Vanaf hier is er niets te zien behalve bossen en heuvels, geen bebouwingen, geen autos, geen mensen. In de verte draaien een aantal roofvogels hoog in de lucht hun rondjes, op zoek naar een prooi op de heuvels in de omgeving. Theo Bakkeren schreef over de bramen en frambozen die op de berg groeiden. Ze zijn er nog steeds… Voor de studenten boden ze een manier om hun rantsoen aan te vullen. Voor mij niet meer dan een doorn door mijn spijkerbroek. Dat is ook een manier om het verleden te voelen.
Ik loop aan de andere kant de heuvel weer af, langs de maisvelden en de koeien die er grazen. Terug naar Dassel, terug naar de drukte van het heden.
Uitzicht op Dassel.
De Burgberg.
Lees ook de andere delen in deze serie:
-
Dasselse dwangarbeiders: Dassel (1/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Ilme (2/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Rotenkirchen (3/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Rabbathge (4/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Bahnhofstrasse 145 (5/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Begraafplaats (6/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Markoldendorf (7/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Spoorlijn (8/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Eisenhütte Dassel (9/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Burgstrasse Dassel (10/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Eisengiesserei Gattermann (11/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Einbeck ziekenhuis (12/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Katholieke Kerk (13/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Terug naar huis (14/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Terug naar Dassel (15/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: De Sint Michael Kerk (16/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Begraafplaats Einbeck (17/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: De Burgberg (18/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: De Bierberg (19/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Salzderhelden (20/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Stadtoldendorf (21/22)
-
Dasselse dwangarbeiders: Ratskeller (22/22)