Deze televisiefilm, opgenomen in de hoofdstad van Letland, Riga werd in april 2009 uitgezonden door de Amerikaanse televisiezender CBS. De rol van Irena wordt op een indrukwekkende wijze gespeeld door de Nieuw-Zeelandse actrice Anna Paquin, die al op 11-jarige leeftijd een Oscar won voor haar bijrol in de film "The Piano". Een belangrijke bijrol, die van Stefan, wordt vertolkt door de Kroatische acteur Goran Visjnic, vooral bekend van zijn rol in de televisieserie "ER".

Tijdens de Duitse bezetting van Polen woont Irena Sendler in Warschau en is ze sociaal werkster en tevens hoofd van de sociale dienst. Dankzij haar functie kan ze vrij het getto van Warschau in- en uitlopen. Aangegrepen door alle gruwelijkheden en nood die zij daar ziet, besluit ze zichzelf en haar dienst helemaal in te zetten voor het getto. Ze slaagt erin om de dochter van een bevriend Joods gezin uit het getto te halen en te plaatsen bij een Pools gezin. Naarmate de berichten over deportaties en het vermoorden van de Joden steeds duidelijker werden, besluit ze om zoveel mogelijk kinderen te redden door ze uit het getto te smokkelen en ze onder te brengen bij Poolse katholieke gezinnen. Ze weet de weerstand van de Joodse rabbi’s, en ook die van de ouders van de kinderen te doorbreken, en smokkelt steeds meer kinderen het getto uit. In eerste instantie wordt ze geholpen door familie en vrienden, waaronder een vroegere kennis van de universiteit, Stefan De gegevens van de kinderen en van de gezinnen waar ze naartoe gaan, schrijft Irena op kleine briefjes die ze in glazen potten verstopt. Na enige tijd wordt ze benaderd door de Poolse verzetsgroep Zegota, die haar helpt door geld te geven en te voorzien van valse identiteitsbewijzen. De Gestapo maakt jacht op deze verzetsgroep en als gevolg hiervan wordt Irena gearresteerd. Ze wordt ondervraagd en daarbij gemarteld maar geeft geen informatie prijs. Op een wonderlijke wijze weet ze te ontkomen aan het vuurpeloton en wordt in veiligheid gebracht, waarna het voor haar onmogelijk is om nog kinderen uit het getto van Warschau te kunnen smokkelen. Ze wordt naar een afgelegen plek in het bos gebracht en daar eindigt het verhaal.

In de epiloog zijn beelden te zien van een interview, opgenomen in 2005. Hierin vertelt Irena Sendler over moederdag en vraagt ze aandacht voor de Joodse moeders die afstand deden van hun kinderen en spreekt ze over de Poolse moeders die deze kinderen opnamen en na de oorlog, veelal met pijn in het hart, weer afstand van hen moesten doen.

Vanaf het begin van de film komt de grote zorgzaamheid en toewijding van Sendler naar voren. De gruwelijkheden en het harde bestaan van de Joodse bewoners van het getto van Warschau worden goed in beeld gebracht zonder dat daarbij echt nare beelden getoond worden en dit komt de film zeker ten goede, want het gaat niet om de gruwelijkheden maar om de menselijkheid van de hoofdpersoon. De acteurs zijn geen van allen grote namen voor het grote publiek en dat heeft de film ook niet nodig. Al rijst wel de vraag of deze film, wanneer hij groots in de bioscopen was opgevoerd met klinkende namen als acteurs, meer bekendheid en erkenning had gekregen, iets wat dit bijzondere verhaal wel had verdiend. Een bijzondere film, over een moedige vrouw tijdens een verschrikkelijke periode, een aanrader!