De film toont het verhaal van een heroďsche aanval op een Japanse krijgsgevangenkamp in de Filippijnen. Het doel van de aanval is de bevrijding van 500 Amerikaanse krijgsgevangenen die in 1942 zijn achtergebleven op het schiereiland Bataan na de terugtrekking van Generaal Douglas MacArthur.

Vanwege de verhalen dat Amerikaanse krijgsgevangen geëxecuteerd worden door het terugtrekkende Japanse leger zien de Amerikanen de noodzaak in om een aanval uit te voeren op het kamp dat zich nog achter de vijandelijke linies bevindt. De aanval wordt ingezet door het 6de bataljon Rangers onder leiding van Luitenant Kolonel Henry Mucci (een rol van Benjamin Bratt).

De film op zich kan gezien worden als een mengelmoesje van “The Bridge On The River Kwai” en “The Dirty Dozen” met een flinke scheut “Band of Brothers” en “Saving Private Ryan”. Dat brengt mij meteen bij de eerste minpunt van de film. Sinds het uitbrengen van “Saving Private Ryan” en later “Band of Brothers” zijn er een hoop regisseurs die het, misschien wel onder druk van het productiehuis, nodig vinden om de stijl van de eerder genoemde over te nemen. Natuurlijk is er geen slecht woord te melden over deze twee magistrale producties, alleen is het jammer dat bij latere films de identiteit van de film soms wat gekopieerd overkomt.

Neem nu bijvoorbeeld de muziek van componist Travor Rabin. Deze soundtrack is bijna een regelrechte kopie van de klassieker die John Williams maakte voor ‘Saving Private Ryan’. Naar mijn mening is het een gemiste kans geweest van John Dahl die zoveel meer had kunnen doen met dit script. Dit wordt nog eens bevestigd door het tranentrekkende slotakkoord van deze film.

Maakt dit alles deze film slecht? Zeker niet. Het is een film die doet verlangen naar het oude nostalgische Hollywood. Herinneringen van de eerder genoemde “The Bridge On The River Kwai” en “The Dirty Dozen” komen weer naar boven als het uiteindelijk aankomt tot de grote aanval op het kamp. De actie in deze film is geweldig, en het gebruikte oorlogsmateriaal in deze film komt historisch correct over. Enige nadeel van deze correctheid is de omgeving. Deze film is grotendeels in Australië opgenomen en dat is te zien als de Amerikaanse soldaten zich een weg banen in de jungle dat eigenlijk niet meer is dan een normale bosomgeving. Helaas kunnen de palmbomen die ze in het nagebouwde kamp hebben geplant dit niet camoufleren.

Het is geen grote film die de boeken in zal gaan als een klassieker. Toch ligt de kracht bij deze film in de waargebeurde aspecten en de uiteindelijke verovering van het kamp.