Jacob en Moses Stein zijn nog kinderen als hun ouders hen achterlaten bij tante Judith. Het Duits-Joodse gezin woont in Parijs, waar de Joden vanaf 1941 niet meer veilig zijn. Hun ouders gaan naar het Zuid-Franse Valence, om een veilige onderduikplek voor hen te zoeken. Maar als hun tante wordt vermoord door de nazi’s begint een lange zoektocht die de twee jongens helemaal naar Zuid-Amerika zal brengen. Een zoektocht naar hun ouders die steeds verder vluchten voor de nazi’s, hun kinderen achterlatend.

Het is mei 1941 als Jacob en Moses bij hun tante in Parijs worden achtergelaten. De Franse politie werkt inmiddels samen met nazi-Duitsland en er vinden regelmatig razzia’s plaats. Bij een van die razzia’s worden Jacob en Moses verraden en opgepakt. Met een bus worden ze naar een wielerstadion gebracht waar een enorme massa Joden bijeen is gedreven.

"Het wielerstadion leek op een bijenkorf die door de imker heen en weer werd geschud. De tribunes krioelden van de mensen en de echo’s van de stemmen versterkten het geroezemoes."

De twee jongens weten te ontsnappen via de riolering. Maar voordat ze veilig over straat kunnen, op zoek naar hun tante, moeten ze zich ontdoen van het bewijsmateriaal waaruit blijkt dat ze Joden zijn.

"Jacob pakte de Davidster die zijn tante op zijn hemd had genaaid en trok hem eraf. Hij gooide hem op de vloer van de kelder en stampte erop. De andere twee jongens volgden zijn voorbeeld. Ze vertrapten bijna hysterisch het symbool van hun vernedering en onderdrukking."

De jongens lopen door Parijs naar huis toe. Maar als ze aankomen bij de flat van hun tante, kunnen ze haar nergens vinden. De bovenbuurvrouw legt hen uit dat de nazi’s zijn langsgekomen en dat hun tante is vermoord.

"De vijand van de waarheid is stilte. De ergste leugen in de wereld is dat gewone mensen machteloos zijn tegen tirannie. Jacob stond op en keek uit het raam. Vanaf die hoogte was de donkere vlek nog steeds te zien, het bewijs van de macht die iemands daden over het leven van een ander hebben. De vlek was alles wat er van hun tante over was."

Jacob en Moses besluiten hierna om hun ouders te gaan zoeken in het zuiden van Frankrijk. Het is een enorme reis voor twee jonge Joodse kinderen, een reis door heel bezet Frankrijk. Maar ze krijgen enorm veel hulp van mensen uit het verzet. Ze worden door bezette gebieden gesmokkeld en krijgen schuilplaatsen aangeboden. Na een lange reis bereiken ze Valance.

Eenmaal aangekomen bellen ze vol verwachting aan op het juiste adres, maar hun ouders blijken al te zijn doorgereisd naar Zuid-Amerika. Ze moeten even bijkomen van deze teleurstelling. Ze verblijven een tijdje in dezelfde stad als waar hun ouders al die tijd zijn geweest. Met hulp van dezelfde mensen die hun ouders hebben geholpen. Dan besluiten ze hun ouders achterna te reizen. Ze willen ook naar Zuid-Amerika.

Maar de oorlog wordt steeds heftiger en de jongens stranden in Le Chambon-sur-Lignon, een plek die onder bescherming staat van het Rode Kruis en die als Zwitsers grondgebied wordt beschouwd. Hier zijn ze een tijdje veilig, tot december 1942. De Duitsers nemen het gebied over en de jongens moeten verder vluchten.

"Het was een klein glimpje van de hemel te midden van het inferno van de oorlog, een toevluchtsoord voor duizenden uit elke taal en natie."

Weer krijgen ze veel hulp van allerlei mensen uit het verzet die valse paspoorten voor de jongens regelen en een brief voor veilige doorgang. Ze weten naar Spanje te komen waar ze eindelijk de boot naar Buenos Aires kunnen nemen. In september 1943, na een reis van bijna anderhalf jaar, worden de jongens eindelijk herenigd met hun ouders.

Mario Escobar heeft een vlotte pen, het boek leest lekker weg en je wordt meegezogen in het verhaal. Maar het is geen waargebeurd verhaal en dat is ook wel te merken. Jacob en Moses Stein hebben ongelofelijk veel geluk: het aantal keren dat ze op het nippertje ontsnappen aan de nazi’s is niet op de vingers van één hand te tellen. Het boek mist de rauwe realiteit van de oorlogsperiode. De personages van hun ouders zijn onbegrijpelijk: geen ouder zou zijn kinderen op het continent van oorlog achterlaten om zelf veilig in Zuid-Amerika onder te duiken. Desondanks is het een mooie roman over moedige mensen.