Audie Murphy is wellicht een naam die mensen in Nederland nooit veel heeft gezegd, maar tijdens en in de eerste twee decennia na de Tweede Wereldoorlog waren er in de Verenigde Staten weinig mensen beroemder en geliefder. Dat heeft met twee dingen te maken. Allereerst bleek Murphy de vleesgeworden soldaat en werd hij Amerika’s meest onderscheiden militair tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat resulteerde uiteraard in een heldenontvangst, maar dat hij daarna zou uitgroeien tot een zeer populaire filmacteur lag minder voor de hand.

Uit de biografie die historicus David A. Smith van de Baylor University schreef over Audie Murphy, komt namelijk meer dan eens naar voren dat hij geen bijzonder getalenteerd acteur was. In een enkele rol die dicht bij hem lag, kon hij meer leggen en de critici overtuigen. Maar over het algemeen had hij zeer veel moeite met het uiten van zijn emoties. Slechts een enkele regisseur slaagde erin hem zo ver te krijgen. Het overgrote deel van zijn oeuvre betreft daarom standaard genrefilms, en dan met name westerns.

Op zich geen probleem, want Audie Murphy was door zijn verdiensten in de oorlog al razend populair en door zijn films bleef hij dat nog lang nadien. Maar diezelfde oorlog had wel diepe sporen bij de kleine man uit Texas nagelaten. In de eerste veldslagen die hij meemaakte, keken hij en veel anderen nog neer op soldaten die geestelijk aan de oorlog onderdoor gingen. Maar naarmate de oorlog vorderde en Murphy steeds meer dood en verderf om zich heen zag, ging hij zelf ook steeds meer de traumatiserende werking van het geheel ervaren.

Dat is ook waar de titel op slaat: ‘valor’ betekent zoveel als heldendom, en Audie Murphy betaalde er de prijs voor. Niet alleen vond hij de mannen die de oorlog niet overleefden de echte helden; door alles wat hij gezien en gedaan had, droeg hij de rest van zijn leven zware trauma’s met zich mee. Voor de buitenwereld was hij de all-American boy, de oorlogsheld én filmheld. Maar Murphy werd geplaagd door verschrikkelijke nachtmerries en schoot regelmatig het wapen dat altijd onder zijn kussen lag leeg. Hij had een gigantisch gokprobleem en investeerde graag in op het oog kansloze projecten, in een poging de spanning van het slagveld weer een beetje te voelen.

Het boek van David A. Smith oordeelt niet, maar geeft wel glashelder weer hoe het leven van Audie Murphy verliep en wat dat voor uitwerking op de man zelf had. Dat aan het daadwerkelijke verhaal slechts 170 pagina’s worden besteed, is gevoelsmatig een klein minpunt. De jeugd van Murphy wordt in vogelvlucht behandeld en ook bij andere onderdelen krijg je soms het gevoel dat er wat dieper op ingegaan had mogen worden, zoals de verfilming van zijn autobiografie. Desondanks is dit een prima en terechte biografie.