Dit boek gaat over de luchtoorlog in West-Europa, tussen 1942 en 1945. Het bijzondere is dat het is opgetekend aan de hand van verhalen uit de eerste hand van zowel Amerikaanse als Duitse piloten en hun bemanningsleden. Het start met een voorwoord van George Rubin, boordschutter van de 486th Bomb Group, die vertelt over één van zijn bombardementsvluchten vanuit Engeland naar Duitsland.

De schrijver, Martin Bowman, is in Groot-Brittannië een bekende vliegtuighistoricus met circa 80 boeken en e-boeken over het luchtwapen op zijn naam, met name over het luchtwapen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij publiceert regelmatig in vakliteratuur en is als onderzoeker verbonden aan de Defence Evaluation and Research Agency (min of meer vergelijkbaar met het Nederlandse TNO).

In dit boek behandelt de auteur dus niet minder dan vier jaar luchtoorlog boven Europa. Het bevat daarom veel verschillende verhalen. Vier jaar lang elke dag strijd, elke dag en nacht bombardementsvluchten met op de heen- en terugreis luchtgevechten met de Duitse Luftwaffe. De schrijver is er in meerdere gevallen in geslaagd om een verhaal te beschrijven aan de hand van de ervaringen van zowel de bemanningsleden van de Amerikaanse bommenwerpers als van de Duitse piloten die hen bestreden. Het zijn steeds korte fragmenten over persoonlijke ervaringen en belevenissen die gecombineerd met informatie uit rapporten of andere gesprekken een compleet beeld geven van de gebeurtenissen.

Vele unieke ervaringen worden verteld van zowel bombardementen tijdens dag en nacht, als ook van de onderschepping door Duitse jagers. Hoe was het om over het Ruhrgebied te vliegen met onder je de zware luchtafweer of om geraakt te worden door kogels uit de machinegeweren en kanonnen van de Duitse jagers? Veel bommenwerpers raakten beschadigd of gingen verloren. Sommige toestellen werden al vrij snel gedurende hun operationele leven geraakt en sommige bleven daarentegen de hele oorlog intact. Veel toestellen zouden na de oorlog alsnog op de schroothoop belanden. De Duitse jagers hadden de tactiek om eerst beschadigde toestellen aan te vallen en daarna de rest.

Maar ook de Duitse Luftwaffepiloten betaalden een zware tol. Ze kregen weinig tot geen aanvullingen op de verliezen van toestellen en manschappen. Op een van de beschreven vluchten bleven er van de honderdveertig ingezette Duitse jagers slechts zeven ongeschonden en inzetbaar. De piloten hebben niet allemaal ongeschonden de strijd overleefd, velen zijn gewond geraakt of gesneuveld. Daarnaast hadden ze weinig rust door hun voortdurende inzet en streden ze tegen een wat betreft materieel en mankracht sterkere tegenstander. De Amerikanen hadden de tactiek om vanuit meerdere toestellen de Duitse jagers onder vuur te nemen. De Duitse piloten vlogen soms door een muur van kogels.

‘Clash of Eagles’ brengt op de lezer een groot respect over voor alle piloten en bemanningsleden die hun leven in de waagschaal stelden voor de verdediging van hun vaderland of voor onze vrijheid. Het bestaat uit negen hoofdstukken en heeft een klein lettertype. Er staat veel tekst op elke pagina met als resultaat dat het boek boordevol informatie zit.