Het boek bevat een uitzonderlijke geschiedenis over een Duitse officier die deed voorkomen dat hij in staat was om zeer bijzondere gegevens te onthullen over nieuwe wapens die bij de Duitse industrie in ontwikkeling waren tijdens de oorlog. Tijdens de Slag om El Alamein in Noord-Afrika in november 1942 werd Hauptmann (kapitein/ritmeester) Herbert Peter Cleff, op 31 jarige leeftijd, door de Britse troepen krijgsgevangene gemaakt. Toen hij gevangen genomen werd droeg Cleff de titel "Technischer Verwaltungsrat" hetgeen zoveel wilde zeggen als technische stafofficier. Daar hij verklaarde dat hij direct vanuit Stalingrad was ingevlogen, wilden de Britse inlichtingen afdelingen zoveel mogelijk van hem vernemen over de strijd die zich rond die stad in Rusland afspeelde.

Hij werd meegenomen naar de Midden-Oosten afdeling van het "Combined Services Detailed Interrogation Centre", het CSDIC, ME waar werd vastgesteld dat hij een specialist was op het gebied van tank ontwerp. Bij herhaalde ondervragingen had hij laten doorschemeren dat hij op de hoogte was van geheime wapens die in ontwikkeling zouden zijn. Dit was er de reden voor dat Cleff naar de UK werd overgebracht zodat MI10 (de militaire inlichtingendienst) er meer over te weten zou kunnen komen. Gehuisvest in een gerequisitioneerd landhuis bleek dat Cleff kennis had van projecten op het gebied van een nieuw type brandstof, ontwikkelingen op het gebied van onderzeebootaandrijving, lange-afstands-raketten, straalmotoren en van vliegtuigen sneller-dan-het-geluid. Nadat hij verklaard had om mee te werken "met als doel de oorlog en het nazi regime tot een versneld einde te brengen" werd hij vrijgelaten en werd hij in overheidsdienst aangesteld bij zeer vertrouwelijke projecten.

Het meest intrigerende deel van dit boek is wel de beschrijving van het karakter van deze krijgsgevangene, dat werd geanalyseerd door een beroeps psychiater als zijnde "… een rechtlijnig, woest werkend brein, gevestigd op een veronachtzaamd, overgroeid kinderlijf. […] Het is een kwestie van verontrustende genialiteit die dichtbij gekte komt, gemeten naar doorsnee waarden." Dit rapport weerhield de militaire inlichtingendiensten (van marine, landmacht en luchtmacht) er niet van om Cleff taken te geven op het Ministry of Supply en bij de Admiralty waar hij meestal in onafhankelijke posities werkte aan projecten van toekomstige ontwikkelingen, zoals supersonisch vliegen, straalmotoren en onderzeeboottechnologie.

Dit alles mondde voor de Duitser uit in een Brits staatsburgerschap onder de naam van Mr. Peter Herbert. Cleff verbleef in Groot-Brittannië en werkte voornamelijk voor technische bedrijven waarvoor hij vele patenten verkreeg, zowel op zijn eigen naam als die van zijn werkgevers. Hij was een noeste werker, soms gevaarlijk dichtbij overspannenheid. Hij trouwde en kwam uiteindelijk om door een ongeluk, op de leeftijd van 80 jaar in Newcastle.

Na de oorlog werden de gegevens die hij verstrekte vergeleken met hetgeen kon worden geverifieerd in de Duitse industrie gebieden die veroverd waren. Het boek is niet erg duidelijk over deze vergelijkingen. Ook niet over het feit dat hij in enige van zijn beweringen de cijfers scheen te hebben verward tussen gebruikte eenheden voor wat betreft snelheden, bijvoorbeeld tussen mijlen per uur of kilometers per uur. De indruk wordt gewekt dat Cleff zaken had van horen zeggen betreffende de ontwikkelingen waarvan hij beweerde dat die tot de wapens voor de eindzege van de nazi’s zouden leiden. Maar dat hij die nooit in werkelijkheid had aanschouwd. En dat veel van wat hij aan professionele toehoorders zoals het "Supersonics Committee" en het kabinet-van-oorlog voorlegde, producten waren van zijn technisch hoog ontwikkelde brein en zijn misschien wel briljante verbeelding.