Tomoyuki Yamashita

De op 8 november 1885 geboren Tomoyuki Jamashita ging al op jonge leeftijd het leger in. Hij ontwikkelde zich al snel tot een stafofficier. Door zijn opstelling en houding ten tijde van de pogingen van militairen om de macht te grijpen in Japan, werd hij weggepromoveerd naar Korea. De leidinggevende capaciteiten die hij hier toonde konden echter niet worden genegeerd. Jamashita kreeg dan ook bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog het bevel over de invasietroepen van Malakka en Singapore. Tussen 1942 en 1944 voerde hij het bevel over de Japanse troepen in Mantsjoerije. Het einde van de Tweede Wereldoorlog maakte hij mee als bevelhebber van de Japanse strijdkrachten op de Filippijnen. Na de capitulatie werd hij in 1945 door de Amerikanen ter dood veroordeeld en op 23 februari 1946 opgehangen.

Bron: Japanese Army Photo

Tomoyuki Jamishita werd geboren op het eiland Shikoku in het plaatsje Osugi Muraon. Omdat hij op school niet de resultaten behaalde die hem in de medische wereld zouden brengen zoals zijn vader, koos de jonge Jamashita voor een carrière in het leger. Hij werd in 1908 toegelaten tot de Militaire Academie te Hiroshima. Hij werd hier ingedeeld bij de landmacht en behaalde zulke uitstekende resultaten dat hij werd toegelaten tot de Hogere Krijgsschool. Hier slaagde hij in 1916 met uitzonderlijke cijfers. Zijn praktijkopleiding vervolgd hij daarna bij de Generale Staf.

Hij trouwde in 1916 met de dochter van generaal Nagayama. Zijn huwelijk bleef kinderloos. Jamashita's hobby's waren vissen, muziek en tuinieren. Hij was een zeer religieus man en toegewijd aan de Samoerai-erecode. Na drie jaar al werd hij gepromoveerd tot luitenant-kolonel en werd hij in 1919 militair attaché in Zwitserland. In 1926 keerde hij als majoor-generaal terug naar Japan en gaat daar lesgeven aan de Hogere Krijgsschool, om vervolgens naar Wenen te worden overgeplaatst.

Eind jaren twintig raakte Jamashita, via generaal Araki, betrokken bij "De Keizerlijke Weg", een militaristische organisatie die wedijverde voor een militair regime en tegen de groeiende invloed van de Japanse ondernemers in de regering waren. Jamashita werd in die tijd commandant van het 3e Regiment en kwam vaak in conflict met Tojo, die in die periode het 1e Regiment aanvoerde. Tojo behoorde tot een rivaliserende militaire beweging, zich "Controlefractie" noemende. Beide mannen kenden elkaar nog uit hun tijd in Zwitserland en konden elkaar toen al niet luchten of zien. In 1936 wonnen gematigde krachten de Japanse verkiezingen en werden beide militaristische bevelhebbers, samen met hun regimenten naar Mantsjoerije gezonden.

Op 26 februari 1936 pleegden een aantal militairen een coup en vermoordden verscheidene regeringsleiders. Jamashita, die bekenden had bij de rebellen en in de regering, werd gevraagd te bemiddelen. Hij werd door de keizer gestuurd met de opdracht dat de rebellen terug moesten keren naar de kazerne en de wapens moesten neerleggen. Aan de rebellen gaf hij echter het advies om zelfmoord te plegen. Het spelletje dat hij hierbij gespeeld had, hij was op de hoogte van de samenzwering en had de aktie niet gesteund, maar ook niet ontraden, werd doorzien door de keizer en Jamashita werd van de promotielijsten geschrapt en weggepromoveerd naar Korea. Ondanks deze onmogelijke positie wist hij zich constant in de schijnwerpers te plaatsen en commandeerde hij later een divisie bij de inval in China. Vanwege de door hem behaalde resultaten, werd Jamashita vervolgens aangesteld als Chef-Staf van het in China gelegerde Noordelijke Leger. In 1937 werden hem, vanwege bewezen diensten, zijn promotiekansen teruggegeven en werd hij bevorderd tot luitenant-generaal. Toen Tojo in 1940 Minister van Oorlog werd, bevorderde de keizer Jamashita tot Inspecteur-Generaal van de Luchtmacht. Tojo had nog steeds geen vertrouwen in hem en wist Jamashita voor zes maanden naar Duitsland en Italië te zenden. Bij zijn terugkeer kreeg hij het commando over het Japanse Kwantungleger in Mantsjoerije.

In november 1941 werd hij gesommeerd op te komen draven bij een bijeenkomst in het keizerlijk hoofdkwartier in Tokio. Hij werd bevorderd tot commandant van het 25e Leger en kreeg de opdracht Malakka en Singapore te veroveren. Alhoewel dit een grote eer leek, vertrouwde Jamashita de zaak totaal niet. De opdracht was namelijk direct afkomstig van Tojo. De verhouding tussen beide mannen was nooit verbeterd en Jamashita wist dat Tojo hem zou laten controleren en dat iedere gemaakte fout hem zou worden aangerekend. Jamashita werd echter wel erkend als een uitstekend leider en al snel zouden vriend en vijand zijn capaciteiten ten volle meemaken.

Na de verovering van Malakka en Singapore werd Jamashita naar Mantsjoerije gestuurd als Teritoriaal Bevelhebber in de 1e Regio van Mantsjoekwo. Hij werd hier belast met de bescherming van het gebied tegen een mogelijke aanval van de Sovjet-Unie. Jamashita voelde zich uitgerangeerd. In zijn ogen was dit commando een pure belediging. Trouw als hij was aan de keizer, deed hij zijn taak zonder ook maar enige tegenspraak. Jamashita zou hier van 17 juli 1942 tot en met 25 september 1944 verblijven.

Hij kreeg in 1944 het commando over de troepen op de Filippijnen en diende de Amerikaanse landingen bij Luzon een halt toe te roepen. Tegen zijn eigen visie in moest hij in opdracht van het Keizerlijk Algemeen Hoofdkwartier de Amerikanen aanvallen op Leyte. De slag liep uit op een totale nederlaag. Jamashita trok zich met zijn overgebleven troepen terug in de bergen van Luzon en wist het daar ruim zeven maanden uit te houden. Het einde van de Tweede Wereldoorlog maakte pas een einde aan de strijd van Jamashita en zijn troepen.

Jamashita moest in 1945 verschijnen voor een Amerikaanse Militaire Commissie. Hij moest zich hier verantwoorden voor de door het Japanse leger uitgevoerde wandaden tegen Amerikaanse ingezetenen en haar bondgenoten. Hij werd schuldig geacht en werd opgehangen op 23 februari 1946.