Ellen Ainsworth

Inleiding

2nd Lieutenant Ellen Ainsworth was verpleegster in het Amerikaanse Army Nurse Corps. Na de geallieerde landing in Italië bij Anzio op 22 januari 1944 was zij een van de vrouwen die zich aldaar over de gewonden ontfermden. Op 12 februari vond een zware artillerieaanval plaats. Toen een Duits explosief buiten de tent insloeg, waarin zij zich bevond, werd Ellen geraakt door scherven. Ze werd geopereerd maar overleed vier dagen later, enkele weken voor haar 25e verjaardag.

2nd Lt. Ellen Ainsworth. Bron: Findagrave.com

Een jonge vrouw die de wereld wilde zien

Ellen werd geboren op 9 maart 1919 en groeide op in Glenwood City, Wisconsin. Na de middelbare school volgde ze een opleiding tot verpleegkundige in het Eitel ziekenhuis in Minneapolis, waar ze tot haar indiensttreding bij het leger werkzaam was. In maart 1942 besloot zij zich, net als vele andere jonge verpleegsters in het hele land, aan te sluiten bij het Army Nurse Corps. Op deze manier wilde zij graag haar steentje bijdragen en tegelijk leek het haar – eveneens zoals veel andere Amerikaanse vrouwen – prachtig om meer van de wereld te zien dan haar thuisland. Na een militaire training werd Ellen met het 56th Evacuation Hospital eerst uitgezonden naar Tunesië en in september 1943 naar Italië.

Evacuation Hospital onder vuur

In januari 1944 bevond het 56th Evacuation Hospital zich in Anzio. Na de geallieerde amfibische Landing bij Anzio op 22 januari woedde daar een hevige strijd. Een nabijgelegen veldhospitaal werd op 10 februari zwaar geraakt door Duitse artillerie. De gewonden werden naar het 56th Evacuation Hospital gebracht, waar Ellen samen met de andere verpleegsters alle patiënten van de veldbedden naar brancards op de grond bracht, zodat zij minder snel door rondvliegende scherven geraakt zouden worden. Voor haar dapperheid en toewijding op deze dag werd zij na haar dood onderscheiden met de Silver Star Medal.

Hospitaaltenten in Anzio in de lente van 1944. Bron: US Army Medical Department

Op 12 februari vonden er opnieuw luchtaanvallen plaats: Duitse vliegtuigen bombardeerden de haven van Anzio. Buiten de tent waarin Ellen zich tijdens de aanval bevond, ontplofte een explosief. Scherven boorden zich door het tentdoek heen en raakten Ellen in de buurt van haar longen. Ze werd geopereerd maar haar toestand verslechterde met de dag. Toch vertelde Ellen aan mede-verpleegster Avis Schorer, dat zij zich geen zorgen moest maken. Volgens Avis verzekerde Ellen haar, dat zij sterker was dan alles wat de Duitsers op hen af konden vuren. Het was Avis die voor Ellen zorgde en bij haar was op de ochtend van 16 februari, toen zij na een strijd van vier dagen haar laatste adem uitblies.

56th Evacuation Hospital na een bombardement. Bron: US Army Medical Department

"I knew she would have wanted that"

Frances "Frenchie" Miernicke werd door de hoofdzuster, Dorothy F. Meadors, aangewezen om Ellen voor te bereiden voor de begrafenis. Omdat Frenchie pas sinds 11 februari bij het 56th Evacuation Hospital aangesloten was, was Meadors in de veronderstelling dat zij Ellen nog niet goed kende. Frenchie had Ellen echter al in de winter van 1943 leren kennen, toen ze allebei op Camp Chaffee in Arkansas gestationeerd waren. Daar waren ze met elkaar bevriend geraakt. Hoewel Frenchie de hoofdzuster meteen verzocht om de taak aan iemand anders toe te delen, werd dit verzoek geweigerd. Frenchie herinnerde zich later, hoe zij 45 minuten lang alleen was in een tent met Ellen en tien andere overleden soldaten: "As I prepared her body, I just naturally began talking to her. I said, ‘Ellen, who would ever have thought we’d meet again like this. I’m so sorry that this has happened to you’." Ze kleedde Ellen aan in haar service uniform en deed haar haren en make-up: "When I got her into her uniform, I combed her hair, put makeup on her face, and lipstick on her mouth. I knew she would have wanted that".

"The finest in American womanhood"

Personeel van het 56th Evacuation Hospital dat geen dienst had, verzamelde zich die middag voor de begrafenis. Avis herinnerde zich jaren later, dat de bezoekers van de begrafenis zagen hoe Amerikaanse bommenwerpers overvlogen en hun bommen boven omliggende Duitse posities uitwierpen. Nog voordat de geestelijke klaar was met de dienst, lieten ook de Duitse bommenwerpers zich alweer zien. Ze vlogen vervaarlijk laag over, waardoor iedereen gedwongen werd om zich terug naar het hospitaal te haasten. Ellen werd, net als vijf andere verpleegsters die in dat gebied om het leven kwamen, begraven op de Amerikaanse begraafplaats in Nettuno.

Colonel Florence Blanchfield schreef in een brief aan de moeder van Ellen:

"She typifies the very finest in American womanhood. Had she known that it was to be thus, she would still have said, ‘I must go. It is my duty.’ The nurses are like that in this war. They fear nothing. They beg to go forward as far as possible because they feel they are needed so urgently."

Ellen werd begraven op de Amerikaanse begraafplaats in Nettuno. Bron: Veterans of Foreign Wars of the United States

Postume onderscheidingen en eerbetonen

Na haar dood werden de Silver Star Medal en Purple Heart aan haar ouders uitgereikt. De Silver Star Citation van Ellen luidde:

"The President of the United States of America, authorized by Act of Congress July 9, 1918, takes pride in presenting the Silver Star (Posthumously) to Second Lieutenant Ellen G. Ainsworth (ASN: N-732770), United States Army, for conspicuous gallantry and intrepidity in action against the enemy while serving with the 56th Evacuation Hospital, in action at Anzio, Italy, on 10 February 1944. Second Lieutenant Ainsworth was on duty in a hospital ward, while the area was being subjected to heavy enemy artillery shelling. One shell dropped within a few feet of the ward, its fragments piercing the tent in numerous places. Despite the extreme danger, she calmly directed the placing of (42) surgical patients on the ground to lessen the danger of further injury. By her disregard for her own safety and her calm assurance, she instilled confidence in her assistants and her patients, thereby preventing serious panic and injury. Second Lieutenant Ainsworth’s gallant actions and dedicated devotion to duty, without regard for her own life, were in keeping with the highest traditions of military service and reflect great credit upon herself, her unit, and the United States Army."

Een conferentiezaal in het Pentagon, een kliniek in Fort Hamilton in Brooklyn, New York, een hal in het Wisconsin Veterans Home in King, Wisconsin, en de American Legion Post in haar geboorteplaats Glenwood City zijn naar Ellen genoemd. Zij is de enige vrouw uit Wisconsin die tijdens de Tweede Wereldoorlog door vijandelijk vuur om het leven is gekomen.