Het Amerikaanse TV station NBC zond ruim veertig jaar geleden de miniserie "The Holocaust" uit. Ook in Nederland werden de vier afleveringen op de televisie vertoond. De serie werd geregisseerd door Marvin Chomsky, toentertijd een bekende filmmaker. Acteurs als Michael Moriarty, Meryl Streep en James Wood speelden de hoofdrollen in het verhaal over de verschrikkingen van de Holocaust. Tientallen miljoenen mensen hebben er naar gekeken. Er kwam veel kritiek op deze productie. Het zou te glad Amerikaans zijn en te veel lijken op een soapserie. De bekende Holocaustoverlevende, schrijver en Nobelprijswinnaar Eli Wiesel kwalificeerde de serie als onwaar, aanstootgevend en goedkoop. Tegenwoordig zouden we zeggen dat Chomsky zich schuldig maakte aan Jewsploitation: het leed van de Joden gebruiken als amusement en verdienmodel.

Het Staatsmuseum Auschwitz-Birkenau in Polen benadrukt dat er voldoende waargebeurde voorbeelden zijn om de horror van vernietigingskampen duidelijk te maken. Fictie is in relatie tot de Holocaust is respectloos en volkomen onnodig om de gruwelijkheden van een kamp aanschouwelijk te maken. Sterker, de criticasters van deze scene benadrukken dat als realiteit gepresenteerde fictieve gebeurtenissen voeding geven aan Holocaust-ontkenners om duidelijk te maken dat de Holocaust een verzinsel is.

Waarschijnlijk zou Eli Wiesel "Hunters" als onwaar, aanstootgevend en goedkoop kwalificeren. Onwaar is het verhaal zeer zeker. Aanstootgevend? In ieder geval voor hen die menen dat er geen fictie aan de presentatie van de Holocaust toegevoegd mag worden. Goedkoop? Jazeker, de serie is nogal dik aangezet, bevat vele slechte imitaties, vage suggesties, cartooneske karakters en verschillende verhaallijnen in de vorm van een eenvoudig en plat vlechtwerkje. Het is niet onwaarschijnlijk dat de makers van "Hunters" zich hebben laten inspireren door de films van Quentin Tarantino. Ze maken gebruik van dezelfde soort karikaturale elementen en intermezzo’s ter ondersteuning van de verhaallijnen. Zelfs het daarbij gebruikte lettertype lijkt sprekend op de letters die Tarantino bij zijn intermezzo’s gebruikt. Bij Tarantino versterkt deze techniek de verhaallijn maar bij "Hunters" leidt het de aandacht af en roept het irritatie op. Het is hier niet meer dan een goedkope imitatie.

Is deze serie een aanrader? Ja, voor degenen die houden van verhalen met de diepgang van een surfplank, gek zijn op complottheorieën en samenzweringen, en graag kijken naar trage films waarin op het fundament van onwaarschijnlijkheden een kaartenhuis wordt gebouwd van clichés, overbodigheden en bizarre bedenksels. De serie is absoluut geen aanrader voor wie vindt dat de Holocaust niet gestoffeerd mag worden met gefabuleerde gebeurtenissen die als illustratie van historische feiten worden gepresenteerd. Wie met die instelling kijkt, zal zich groen en geel ergeren. Wie er geen problemen mee heeft als de Holocaust in films en verhalen wordt gelardeerd met fictie en ook de vele onwaarschijnlijkheden voor lief neemt, krijgt 10 uur lang een dik aangezette serie voorgeschoteld met uitstekende acteurs die helaas figureren in een goed getekend maar inhoudelijk mager stripalbum. Overigens is de serie zodanig gemaakt dat een tweede seizoen onvermijdelijk lijkt. De laatste aflevering biedt namelijk voldoende aanknopingspunten voor een nieuw seizoen waarin de makers op hetzelfde thema verder kunnen borduren.