Jeremy Dronfield heeft een intrigerend boek geschreven dat een beeld geeft over een aspect van de Holocaust waarover nooit genoeg geschreven kan worden. Het boek gaat over geweld, angst, honger, dood en over onmenselijkheden die mensen elkaar kunnen aandoen. Het boek gaat echter ook over liefde, geluk, vastberadenheid en over het lot dat onverwacht verrassend uit de hoek kan komen. Het boek leest als een spannende thriller en laat de lezer geen moment los. Het is echter geen fictie. Het verhaal dat Dronfield beschrijft is een geschiedenis die daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. Een geschiedenis die haast ongelofelijk is, ware het niet dat het echt gebeurd is.

Dronfield beschrijft het verhaal van Gustav Kleinmann, een Joodse stoffeerder uit Wenen, die samen met zijn 16-jarige zoon Fritz in 1939 door de SS wordt gearresteerd en dan begint aan een gruwelijke reis. Allereerst worden Fritz en Gustav naar Buchenwald gestuurd, een concentratiekamp dat dan al berucht is, maar nog voor een groot gedeelte opgebouwd moet worden. Al meteen moeten Gustav en Fritz onder onmenselijke omstandigheden loodzwaar werk verrichten, onder andere in de steengroeve. Door volharding, fortuin en het sluiten van vriendschappen weten de mannen in leven te blijven.

Was Buchenwald een gruwelijk oord, het kon echter nog veel erger: Gustav wordt geselecteerd om op transport te gaan naar Auschwitz. Wanneer Fritz dit te horen krijgt twijfelt hij niet en vraagt aan de SS of hij mee mag met zijn vader naar Auschwitz. De mannen komen uit in Auschwitz-III "Monowitz", het enorme industriële complex waar de nazi’s proberen om o.a. kunstmatige brandstof en rubber te produceren. De omstandigheden zijn gruwelijk en de mannen worden fysiek en mentaal enorm op de proef gesteld.

Dronfield omschrijft de omstandigheden en de belangrijke personen op pakkende wijze. Het is duidelijk dat hij gedetailleerd brononderzoek gedaan heeft, want hij kan niet betrapt worden op feitelijke onjuistheden. De kapo’s en SS-ers van Auschwitz worden door Dronfield perfect beschreven en ook beschrijft hij de afschuwelijke omstandigheden zodanig dat de lezer het idee heeft dat hij naar een film kijkt. De hel van Auschwitz wordt o.a. vervolgd met de beruchte Dodenmarsen en door kampen als Gusen en Dora-Mittelbau, Ellrich en Mauthausen. Na overleg met zijn vader weet Fritz zelfs te ontsnappen door van een rijdende trein af te springen. Een hartverscheurend moment omdat Fritz, hoewel tijdelijk ‘vrij’, nu gescheiden is van zijn vader, die er heel slecht aan toe is. Fritz beleeft dan nog enige bizarre avonturen, terwijl zijn vader, totaal uitgemergeld, met laatste krachten de bevrijding meemaakt. Dan is de oorlog voorbij. Door een reeks toevalligheden komt Fritz zijn vader weer tegen in Wenen en blijkt dat zij beiden de hel overleefd hebben.

Hoewel Fritz en Gustav de hoofpersonen zijn in het boek, beschrijft Dronfield ook hoe het de overige leden van de familie is gegaan gedurende de oorlogsjaren. Alleen al het feit dat beide mannen gedurende de gehele oorlog de meest afschuwelijke kampen en de naziterreur hebben weten te overleven is eigenlijk al te ongelofelijk voor woorden. Het lot en de voorzienigheid hadden echter andere plannen met hen en bracht telkens weer mogelijkheden en ‘redding’ op hun pad. Soms door toevalligheden, soms ook door mensen die hun eigen leven in gevaar brachten door te helpen.

Dronfield heeft een meesterwerk afgeleverd. Hij heeft het verhaal van Fritz en Gustav Kleinmann op schitterende en ontroerende wijze geportretteerd. Duidelijk is dat hij gedegen brononderzoek gedaan heeft en op correcte wijze de historische context en feitelijkheden heeft beschreven. "De jongen die zijn vader naar Auschwitz volgde" is misschien wel het best vertelde verhaal van de gruwelijke Holocaust-geschiedenis. Een boek dat een prominente plaats zou moeten krijgen in de boekenkast van iedere Tweede Wereldoorlog-liefhebber.