Omdat Groot-Brittannië al van meet af aan bij de Tweede Wereldoorlog betrokken raakte en nooit bezet werd, waren er aardig wat militairen die de oorlog zo’n beetje van begin tot einde meemaakten. Leslie Young was zo’n militair. Al ver voor de oorlog was hij actief als reservist. In de oorlog zelf was hij één van de vele militairen die met zo’n beetje alles wat maar dreef van Duinkerke terug naar Engeland werd geëvacueerd. Daarvóór was hij uiteraard actief bij de gevechten die aan de evacuatie voorafgingen.

Daarmee was zijn rol zeker niet uitgespeeld. Leslie Young, bijgenaamd Porky, kreeg eenmaal terug in eigen land de leiding over een eenheid commando’s, die een missie op de Noorse Lofoten-eilanden met succes uitvoerde. Weer later was Young als officier actief binnen de geallieerde campagne in Italië. Hierbij was het succes een stuk minder groot, want samen met veel anderen raakte hij krijgsgevangen. Uiteindelijk werden ze min of meer vrijgelaten en bereikte Young na een zeer barre tocht de geallieerde zijde van het strijdtoneel. Weer wat later was hij actief in de geallieerde campagne in Normandië.

Genoeg materiaal om een (oorlogs)biografie aan te wijden, zou je denken, en dat is dan ook wat Nicholas Young heeft gedaan. Dat hoofdpersoon en auteur dezelfde achternaam hebben is geen toeval, want het betreft hier vader en zoon. De eerste overleed in 1986, na een leven lang weinig tot niets over zijn oorlog te hebben losgelaten. Wel trof Nicholas Young tussen de spullen van zijn vader een soort oorlogsdagboek aan, vol korte notities. Pas veel later verdiepte hij zich daar echt in, wat de deur opende om het oorlogsverhaal van zijn vader verder uit te zoeken. Daarvan is ‘Escaping with his life’ het resultaat.

Young heeft bergen werk verzet om dit monument voor zijn vader te bouwen en dat verdient erkenning. Alle locaties die zijn vader in de oorlog aandeed, werden door zijn zoon vele jaren later bezocht. Toch is ‘Escaping with His Life’ als biografie niet bijzonder geslaagd. Leslie Young liet bij leven weinig los over wat hij in de oorlog allemaal meemaakte. Het dagboek dat hij bijhield, was niet gevuld met volzinnen waarin de schrijver zijn emoties de vrije loop liet. Het waren korte, vooral zakelijke notities. En dat blijkt een wat fragiel fundament voor een biografie te zijn.

Het probleem is namelijk dat de hoofdpersoon in flinke delen van het boek soms ver te zoeken is. In de eerste veertig pagina’s wordt zijn jeugd er in een paar alinea’s doorheen gejaagd. Daarna komt hij geregeld pagina’s lang niet of nauwelijks voor, iets wat later in het boek vaker voorkomt. Voor zover er militaire verslagen zijn is er meer informatie over zijn handel en wandel en die delen zijn meteen de moeite waard, maar net zo vaak is het toch een beetje ‘Leslie Young was er ook bij toen dit gebeurde’.

Het is bewonderenswaardig wat Nicholas Young heeft gedaan en het is ook zeer begrijpelijk dat hij dit voor en in zekere zin met zijn vader wilde doen. Aan het eind noteert hij dat hij hem beter heeft leren kennen. Dan kun je een project als dit nooit als mislukt beschouwen. Maar de lezer is er ook nog, en die komt er met deze biografie te bekaaid vanaf. Het boek is niet slecht geschreven en de persoonlijke benadering voegt wel iets toe, maar het wordt maar heel zelden meeslepend, spannend of aangrijpend. De algemeenheden zijn veel talrijker dan de persoonlijke en emotionele details over de hoofdpersoon. Daardoor leert de lezer die hoofdpersoon niet echt kennen, terwijl dat nou juist de bedoeling van een biografie is.