Toen op 1 september 1939 de Tweede Wereldoorlog begon ondersteunden de bewoners van Cornwall hun graafschap en het Verenigd Koninkrijk in alle oorlogszaken op een manier die ze sinds de Grote Oorlog van 1914-1918 nog niet hadden gedaan. Duizenden jonge mannen namen dienst in het leger terwijl oudere mannen de binnenlandse verdediging op zich namen, in de Home Guard. Vrouwen namen de leeggevallen plekken van de mannen in fabrieken over. Veel vrouwen hielpen liefdadigheidsorganisaties en andere goede doelen door lid te worden van de Women's Voluntaire Service.

Het leger assisteerde met landbouwwerkzaamheden, een dienst die in de provincie van vitaal belang was. Veel RAF-bases werden opgezet in Cornwall, die essentieel bleken voor de verdediging van het land en als stopplaatsen tijdens bombardementsvluchten en andere missies.

Veel vluchtelingen uit andere delen van het land, vooral de gebombardeerde steden Londen en Plymouth, werden verwelkomd in de provincie en opgenomen of verzorgd door de lokale bevolking. Duizenden Amerikaanse soldaten waren daarnaast aan het einde van de oorlog in Cornwall gevestigd. Na vele oefeningen en voorbereidingen vertrokken ze vanaf hier naar Normandië voor D-Day op 6 juni 1944. Ze werden hartelijk verwelkomd door de mensen in de provincie en velen nodigden hen uit om bij hen thuis op bezoek te komen.

Het boek ‘Cornwall at war 1939-45’ behandelt de bijdrage van de inwoners van Cornwall aan de oorlogsinspanning, vanaf het begin van het conflict in september 1939 tot het einde in september 1945. Het is onderverdeeld in zeven hoofdstukken. Elk hoofdstuk beschrijft een jaar met behulp van nieuwsberichten uit die tijd. Het heeft een chronologische tijdslijn. De lezer krijgt een goed beeld van de veranderingen in het dagelijks leven van burgers, waaronder de verschuivingen in gezinnen en de maatschappij omdat de mannen aan het front waren. Werkzaamheden veranderden en daarmee ook de dagelijkse ontspanning en het tijdverdrijf. Schuilplaatsen voor luchtaanvallen, gasmaskers, rantsoenering, puin en ruïnes werden allemaal een normaal onderdeel van het dagelijkse leven.

Er waren in de hele graafschap na het einde van de oorlog grote overwinningsfeesten, maar veel van de levens van de mensen die in Cornwall woonden waren voor altijd veranderd door alles wat men meegemaakt had met de vluchtelingen, de militairen, de oorlogshandelingen en alle arbeid in het landsbelang, in de fabrieken maar ook in de landbouw. Ondanks dat er veel voedsel werd verbouwd voor de bewoners, vluchtelingen en militairen ging het voedsel op rantsoen. Dat was behoorlijk ingrijpend in een voorheen onbekommerd leven.

Opmerkelijk is dat het vrij onbekend is dat die rantsoenering in Groot-Brittannië tot ver na de oorlog duurde, tot 1954! Dat geeft enigszins aan hoe de oorlog het graafschap en het land beïnvloed hebben. Als wij praten en denken aan de wederopbouw van ons eigen land en alles wat toen aan offers werd gebracht, kunnen we dat in perspectief plaatsen met de ervaringen van de inwoners en andere mensen in Cornwall.

Derek Tait (1961) is een fulltime auteur. Hij is een voormalig fotograaf en cartoonist. Zijn werk is te zien in kranten en tijdschriften over de hele wereld. Hij is een fervent historicus. Een deel van zijn boeken gaat over lokale verhalen en beschrijvingen van andere Engelse graafschappen. ‘Cornwall at War 1939-45’ is onderdeel van de reeks ‘Your Towns & Cities in World War Two’ van Pen & Sword, waarvan Tait ook het deel over Devon schreef. Ook publiceerde hij bij dezelfde uitgeverij enkele boeken over Britse plaatsen tijdens de Eerste Wereldoorlog, waaronder Plymouth en Glasgow.