In Auschwitz-Birkenau zijn naar schatting 1,6 miljoen mensen vermoord door de nazi’s. Na een ellendige tocht via het spoor, meestal in veewagons, werd er door de SS bij aankomst in Auschwitz-Birkenau een selectie gehouden. Bejaarden, zieken en gehandicapten en vrouwen met kleine kinderen werden direct naar de gaskamers gestuurd. De gezonde sterke mannen en vrouwen mochten voorlopig blijven leven, meestal onder afschuwelijke omstandigheden. Diegenen moesten zich opstellen in lange rijen voor de tatoeëerder die razendsnel, op pijnlijke wijze, een nummer in de arm van de gevangene kraste. Vanaf dat moment had de gevangen geen naam meer. Geen persoonlijkheid. Slechts een nummer.

In april 1942 komt Lale Sokolov aan in Auschwitz. Hij krijgt als gevangene het nummer 32407. En hij heeft geluk; hij krijgt een baantje dat hem de mogelijkheid geeft om langer te overleven. Hij krijgt de functie van ‘Tätowierer’. Vanaf dat moment gaat hij ook door het leven met die naam. Gedurende bijna 3 jaar is hij degene die duizenden gevangenen voorziet van een nummer. Zo ontmoet hij ook Gita Furman bij wie hij het nummer 34902 in de arm kerft. Hij kijkt haar aan en wordt meteen verliefd op haar. Vanaf dat moment doet hij er alles aan om haar te zien. Er ontstaat een romance die bijna idyllisch is, ware het niet dat het gebeurt onder de rook van de crematoriums van Birkenau waar dagelijks duizenden mensen vermoord en verbrand worden.

Met sluwheid, vindingrijkheid, vastberadenheid en een dosis geluk weet Lale in leven te blijven. Ook Gita overleeft de hel van Auschwitz-Birkenau, maar moet ook nog een afschuwelijke dodenmars doorstaan. Lale wordt verplaatst naar een ander kamp en zo raken de geliefden elkaar kwijt. Na een zoektocht vinden ze elkaar, trouwen en stichten een familie. Gedurende 70 jaar zwijgen Lale en Gita over het begin van hun relatie. Pas nadat Gita is overleden durft Lale aan Heather Morris het uitzonderlijke overlevingsverhaal te vertellen. Heather Morris was de eerste aan wie Lale zijn levensverhaal toevertrouwde omdat hij zich schaamde voor zijn rol in het kamp. Heather deed onderzoek in Duitsland, Polen en kwam erachter dat Lale veel meer mensen heeft gered dan alleen Gita.

"De Tatoeëerder van Auschwitz" leest als een spannende roman. Alleen betreft het hier een biografisch verhaal dat echt gebeurd is. Het is ontroerend, confronterend, eerlijk en hoopvol. Morris vertelt het verhaal met respect voor de extremen van het menselijke gedrag, die naast elkaar kunnen bestaan. De keuzes die mensen in extreme situaties maken. Ze schrijft over egoïsme, altruïsme en over het misbruik maken van situaties. De opzettelijke wreedheid naast de onbaatzuchtige liefde. Over het maken van keuzes die impact hebben op het leven van jezelf en anderen.

Dit verhaal is een verhaal van die eenzame roos in een desolaat landschap: over echte liefde in een plaats waar terreur, moord en vernietiging gebruikelijk is. Het is een buitengewoon meeslepend verhaal dat door iedereen gelezen zou moeten worden.