Gedurende de Tweede Wereldoorlog was er in Duitsland een tekort aan arbeidskrachten. Om die reden werden arbeiders uit de bezette gebieden ingezet in de Duitse industrie en oorlogsproductie. Op 28 februari 1941 kondigde rijkscommissaris Arthur Seys-Inquart de verordening af van verplichte tewerkstelling in Nazi-Duitsland en de bezette gebieden. Uiteindelijk hebben een half miljoen Nederlandse mannen als dwangarbeider in Duitsland gewerkt. Hiervan kwamen er, naar schatting van het Rode Kruis, 30.000 om het leven.

De Arbeitseinsatz is naar verhouding geen zeer uitgebreid beschreven onderwerp in de Nederlandse geschiedschrijving over de Tweede Wereldoorlog. De meest recente publicatie hierover komt van de hand van Wout den Breems. Den Breems, voorzitter van de Historische Vereniging Vlaardingen, schetst in zijn publicatie "Barak 88" een beeld van dwangarbeid tijdens de Tweede Wereldoorlog in het Duitse plaatsje Wildau. Aanleiding om dit boek te schrijven waren de herinneringen en foto’s van zijn vader, Johannes den Breems, die van juni 1942 tot het einde van de oorlog in Wildau tewerkgesteld was.

De bewaard gebleven gegevens, aantekeningen en foto’s bleken niet genoeg om het volledige verhaal op schrift te stellen. Ook bij de lokale instanties in Duitsland was maar weinig informatie beschikbaar. Aangezien zijn vader onderdeel uitmaakte van een grote groep Vlaardingers in Wildau, deed Den Breems in mei 2015 een oproep in de Vlaardingse pers. In januari 2016 volgde een oproep in de Duitse regionale pers. De informatie die dit opleverde stelde Den Breems in staat een beeld te schetsen van de inzet van Nederlandse (waaronder dus vele Vlaardingers) dwangarbeiders in Wildau in de periode 1942 – 1945.

Het resultaat is een verhaal dat een goed beeld geeft van de verplichte tewerkstelling in Duitsland. Zo worden de bemiddeling en de selectieacties van de Arbeitseinsatz beschreven, evenals de levens- en werkomstandigheden in Duitsland en de terugkeer naar Nederland na de bevrijding. Deze beschrijvingen worden afgewisseld en aangevuld met herinneringen van betrokkenen. Het verhaal maakt duidelijk dat de arbeiders een wisselend bestaan leidden in hun kamp bij Wildau. Zo zijn er passages over ontspanning en over contact met andere arbeiders en zelfs de lokale bevolking. Een uitgebreide lijst van geallieerde bombardementen op de omgeving, 130 in de laatste vier oorlogsmaanden, maakt ook duidelijk onder welke grote gevaren de arbeiders in Duitsland verbleven. Ook het kamp in Wildau werd meermaals door bommen getroffen.

Het verhaal van "Barak 88" is bovendien rijk geïllustreerd. Ondanks dat het boek maar een relatief klein onderwerp beschrijft hebben de oproepen vele foto’s opgeleverd. De tientallen afbeeldingen zijn waardevolle toevoegingen en samen met het verhaal maken ze "Barak 88" met name voor nabestaanden van dwangarbeiders die in Wildau tewerkgesteld waren een uniek document.