De Fallschirmjäger (FJ) (parachutisten) waren één van de meest prestigieuze elite-eenheden van het Duitse leger in de Tweede Wereldoorlog. De Fallschirmjäger (Jäger is de Duitse term voor lichtbewapende infanterie) waren gespecialiseerd in verrassingsaanvallen ver achter de vijandelijke linies. Deze aanvallen werden (in theorie) uitgevoerd vanuit de lucht met behulp van parachutes en zweefvliegtuigen.

Na afloop van een basistraining volgden de mannen een parachutisten-opleiding van 16 dagen. Aanvankelijk werd getoond hoe hoge sprongen op trampolines of door salto’s uitgevoerd moesten worden. Het was belangrijk dat de mannen leerden hoe ze moesten landen zonder hun botten te breken. In tegenstelling tot geallieerde parachutisten leerden de Duitse Fallschirmjäger hoe ze hun eigen parachute moesten vouwen en inpakken. Meestal hingen de parachutes aan rails in een hangar. Dat was om zeker te weten dat er geen scheuren of fouten in de parachutes zaten én om er voor te zorgen dat de parachutes droog beleven. Elke rekruut moest zes sprongen maken om het Fallschirmschützenabzeichen te krijgen. De sprongen vonden plaats onder wisselende omstandigheden. Bij goed gevolg mocht de rekruut zijn insigne dragen en werd hij toegevoegd aan een bataljon.

In dit boek beschrijven Sutherland en Canwell de geschiedenis van de 2de compagnie van het FJ Maschinengewehr Battalion van de 7de Flieger division, waarvan Wilhelm Plieschen deel uitmaakte. Hij fotografeerde veel en zijn collectie vormt de basis en de bron van dit boek. De foto’s laten belevenissen zien in Oostenrijk, Roemenië, Bulgarije, Griekenland en Rusland.

Parachutisten werden door de Duitsers veelvuldig ingezet in de eerste oorlogsjaren. Vooral in Nederland, België, Denemarken en Noorwegen werden de FJ ingezet op de wijze waarop ze ook getraind en bedoeld waren.

Toen de Duitsers, geheel tegen hun zin in, noodgedwongen werden betrokken bij de strijd in de Balkan en Griekenland werden de para’s ingezet bij de verovering van de bruggen van Korinthe. Er werd besloten dat er een parachutistenoperatie zou dienen plaats te vinden op Kreta. Reden was dat dit eiland strategisch op een belangrijke positie lag én dat de Britten het eiland versterkt hadden.

De invasie van Kreta verliep succesvol, maar de verliezen waren catastrofaal dramatisch. Het zou de laatste keer zijn dat de parachutisten op grootschalige wijze op deze manier werden ingezet. De rest van de oorlog werden de eenheden niet via de lucht maar over de grond aangevoerd. In de eindperiode van de oorlog werden para-eenheden ook toegevoegd aan bijvoorbeeld SS-Kampfgruppen.

De foto’s in dit boek zijn mooi, maar beslaan slechts een klein gedeelte van het strijdgebied van Europa. De titel van het boek is deels misleidend omdat er geen aandacht en foto’s zijn van zeer belangrijke acties in bijvoorbeeld Nederland, Normandië, of het Ardennenoffensief. Dit is erg jammer en een teleurstelling voor de koper van dit boek die het boek heeft aangeschaft op basis van de titel.

De foto’s in het boek maken deel uit van een serie. Veel foto’s hebben betrekking op een en dezelfde situatie, maar dan op een ander moment óf vanuit een andere positie genomen. De begeleidende teksten zijn veel te vaak bijna letterlijk hetzelfde. Ook staan hier en daar storende fouten in beschrijvingen.

Neemt niet weg dat er een aantal geweldig mooie foto’s in staan die niet eerder zijn gepubliceerd. Vooral de foto’s uit Rusland maken indruk.

Concluderend kan gesteld worden dat bij dit boek de titel de lading niet dekt. Hier en daar lijkt het werk wat afgeraffeld en ongeïnspireerd. Dat is erg jammer en dat doet de collectie van Plieschen geen eer aan. Met iets meer aandacht en een andere titel was dit boek een collectorsitem geworden. Nu overheerst de teleurstelling.