"The Bofors 40mm Anti Aircraft Gun" zou een betere titel voor "The Bofors Gun" zijn geweest, omdat het boek enkel en alleen het 40mm luchtafweerkanon van Bofors beschrijft. Dit luchtafweerwapen werd over het algemeen het Bofors kanon genoemd, maar tijdens en na de Tweede Wereldoorlog produceerde het Zweedse bedrijf Bofors kanonnen van vele kalibers.

Het 40mm Bofors luchtafweerkanon, ontwikkeld en voor het eerst geproduceerd in de vroege jaren 1930, is één van de meest bekende stukken artillerie allertijden. Zelfs hedendaags is het 4cm snelvuurkanon, zij het voor vele andere doeleinden dan alleen voor luchtafweer, in een groot aantal landen nog steeds in gebruik. Tegenwoordig worden de 40mm Bofors kanonnen meestal geleid door moderne elektronica, die de inzet van het wapen vrijwel onbegrensd maken. Toen het kanon echter voor het eerst op de internationale markt werd gebracht, waren militaire vliegtuigen over het algemeen nog relatief langzaam en niet zo wendbaar. Hierdoor had het snelvuurkanon die elektronische vuurgeleiding nog niet nodig, maar ondanks alle moderne richt-, doelzoek- en andere hulpmiddelen is het kanon zelf weinig veranderd in de afgelopen acht decennia.

De Britse auteur Terry Gander is een autoriteit op het gebied van de geschiedenis van artillerie en gepantserde gevechtsvoertuigen uit de Tweede Wereldoorlog en heeft hier al vele boeken over geschreven. Hij beschrijft het 40mm Bofors kanon vanaf de eerste voorzichtige ontwikkelingen en patentproblemen tot en met de allerlaatste uitvoeringen zoals die bij vele landen nog dienst doen. Hiertussen komen alle versies en alle landen aan bod die ooit over het kanon beschikten. De nadruk ligt echter op de ontwikkeling, distributie en gebruik van het wapen in de Tweede Wereldoorlog. Tijdens dit wereldwijde conflict werd pas duidelijk hoe groot de behoefte was aan een dergelijk middelzwaar luchtafweerkanon.

De Britten waren in eerste instantie niet zo gecharmeerd van het wapen van buitenlandse makelij en hielden vast aan hun Vickers 40mm mitrailleurs die ook wel Pompoms werden genoemd. Het Britse Vickers product was echter veel storingsgevoeliger en hierdoor besloten de Britten, na onder andere Nederland, Polen, Oostenrijk, België en Joegoslavië, tot de aanschaf van het Zweedse snelvuurkanon. Nederland was overigens in 1933 de eerste buitenlandse klant voor het 4cm snelvuurkanon.

Later kwamen hier nog een aantal landen bij voordat ook de Amerikaanse strijdkrachten geïnteresseerd raakten in het wapen, vooral omdat hun eigen 1,1inch (28mm) luchtafweerkanon niet voldeed aan de verwachtingen van de US Navy. Nederland speelde bij de Amerikaanse keuze een belangrijke rol. Op 20 augustus 1940 ontmoetten Hr. Ms. Van Kinsbergen en de Amerikaanse kruiser USS Tuscaloosa elkaar ergens op de Atlantische Oceaan. Het Nederlandse oorlogsschip gaf daarna enkele demonstraties met de Bofors 40mm kanonnen, die op drie assen gestabiliseerd waren op het door Hazemeyer gepatenteerde onderstel. Samen met de uitstekende vuurleiding kwamen de schutters aan boord van de Nederlandse kanonneerboot tot verbluffende resultaten. De Amerikanen waren zo onder de indruk dat zij besloten dit systeem in gebruik te gaan nemen. Om hun patenten veilig te stellen wilden de Zweden echter niet zo snel overgaan tot het overdragen van de ontwerpen van hun Bofors kanon aan de Verenigde Staten. Die konden echter niet wachten op dit soort, althans in hun ogen, futiliteiten en verkregen de tekeningen via de Koninklijke Marine, die deze in bewaring had in het toen nog onbezette Nederlands Oost-Indië. Pas na de oorlog werden de Zweden hiervoor gecompenseerd.

Door de uitgebreide beschrijvingen van Terry Gander is "The Bofors Gun" een echt naslagwerk geworden. Zoveel feiten, getallen en schema`s kunnen, alhoewel ze wel degelijk in chronologische volgorde gebracht worden, nooit in een goedlopende verhaallijn samengevat worden. Omdat het boek toch in een pocketsize uitgegeven is en de kenmerkende hoofdstukindeling van een leesboek gehandhaafd wordt, lijkt het niet de bedoeling te zijn geweest om er een traditioneel naslagwerk van te maken. Omdat het onderwerp een wel heel bekend wapen is en omdat de teksten goed ondersteund worden door foto`s, tekeningen en tabellen, is het boek toch heel leesbaar geworden.