Toespraak Charles de Gaulle (18-06-1940)

De onderstaande woorden werden door de Franse generaal Charles de Gaulle op de radio vanuit Londen uitgesproken nadat Frankrijk door het Duitse leger was verslagen en de Franse premier Philippe Pétain aankondigde dat hij om een wapenstilstand zou vragen. De Gaulle gaf zich niet gewonnen en besloot de strijd vanuit Londen voort te zetten als leider van de Vrije Fransen.

Les chefs qui, depuis de nombreuses années, sont à la tête des armées françaises, ont formé un gouvernement. Ce gouvernement, alléguant la défaite de nos armées, s’est mis en rapport avec l’ennemi pour cesser le combat.

Certes, nous avons été, nous sommes, submergés par la force mécanique, terrestre et aérienne, de l’ennemi.

Infiniment plus que leur nombre, ce sont les chars, les avions, la tactique des Allemands qui nous font reculer. Ce sont les chars, les avions, la tactique des Allemands qui ont surpris nos chefs au point de les amener là où ils en sont aujourd’hui.

Mais le dernier mot est-il dit ? L’espérance doit-elle disparaître ? La défaite est-elle définitive ? Non !

Croyez-moi, moi qui vous parle en connaissance de cause et vous dis que rien n’est perdu pour la France. Les mêmes moyens qui nous ont vaincus peuvent faire venir un jour la victoire.

Car la France n’est pas seule ! Elle n’est pas seule ! Elle n’est pas seule ! Elle a un vaste Empire derrière elle. Elle peut faire bloc avec l’Empire britannique qui tient la mer et continue la lutte. Elle peut, comme l’Angleterre, utiliser sans limites l’immense industrie des États-Unis.

Cette guerre n’est pas limitée au territoire malheureux de notre pays. Cette guerre n’est pas tranchée par la bataille de France. Cette guerre est une guerre mondiale. Toutes les fautes, tous les retards, toutes les souffrances, n’empêchent pas qu’il y a, dans l’univers, tous les moyens nécessaires pour écraser un jour nos ennemis. Foudroyés aujourd’hui par la force mécanique, nous pourrons vaincre dans l’avenir par une force mécanique supérieure. Le destin du monde est là.

Moi, Général de Gaulle, actuellement à Londres, j’invite les officiers et les soldats français qui se trouvent en territoire britannique ou qui viendraient à s’y trouver, avec leurs armes ou sans leurs armes, j’invite les ingénieurs et les ouvriers spécialistes des industries d’armement qui se trouvent en territoire britannique ou qui viendraient à s’y trouver, à se mettre en rapport avec moi.

Quoi qu’il arrive, la flamme de la résistance française ne doit pas s’éteindre et ne s’éteindra pas.

Demain, comme aujourd’hui, je parlerai à la Radio de Londres.

De legerleiding, die sinds vele jaren aan het hoofd staat van het Franse leger, heeft een regering gevormd. Deze regering, die de nederlaag van onze legers aanvoert, heeft contact opgenomen met de vijand teneinde de strijd te staken.

Inderdaad, de mechanische kracht van de vijand, zijn grond- en luchttroepen hebben ons overweldigd.

Veel meer dan hun aantallen zijn het de tanks, de vliegtuigen en de Duitse tactiek waarvoor we moesten wijken. Het zijn de tanks, de vliegtuigen en de Duitse tactiek die onze legerleiding verrasten en haar bracht op het punt waar ze nu zijn.

Maar is hiermee het laatste woord gezegd? Is de hoop gedoemd te verdwijnen? Is de nederlaag definitief? Nee!

Geloof mij, ik, die me tot u richt met kennis van zaken en u zeg dat niets verloren is voor Frankrijk. Diezelfde middelen die ons overwonnen, zullen ons op een dag de overwinning schenken.

Want Frankrijk is niet alleen! Ze is niet alleen! Ze is niet alleen! Ze kan steunen op een groot rijk. Ze kan een blok vormen met het Britse Rijk dat over de zeeën heerst en de strijd voortzet. Ze kan, zoals Engeland, de immense industriële kracht van de Verenigde Staten aanspreken.

Deze oorlog is niet beperkt tot het grondgebied van ons onfortuinlijk land. Deze oorlog is niet voorbij met de slag om Frankrijk. Deze oorlog is een wereldoorlog. Alle fouten, alle vertragingen, al het lijden, verhinderen niet dat er in de wereld de nodige middelen beschikbaar zijn om op een dag de vijand te verslaan. Vandaag dan wel overwonnen door een mechanische kracht, kunnen wij geloven in een toekomst waarin we een overwinning kunnen afdwingen dankzij superieure mechanische kracht. Het lot van de wereld hangt ervan af.

Ik, generaal De Gaulle, momenteel in Londen, roep de Franse officieren en soldaten op, die zich op Brits grondgebied bevinden of die hier zullen aankomen, met of zonder hun wapens, ik roep de ingenieurs en de gespecialiseerde arbeiders van de wapenindustrie op, die zich op Brits grondgebied bevinden of die hier zullen aankomen, om in contact te treden met mij.

Wat er ook gebeurt, de vlam van het Franse verzet mag en zal niet doven.

Morgen zal ik, zoals vandaag, spreken op de radio vanuit Londen.