Oh oh! Eén van de nieuwste WW2 DVD’s die in 2005 op de markt komen is die van het misprezen “Battle of the Bulge”. Wat te zeggen over een film die zo universeel gehaat en geliefd is?

Laten we bij het begin beginnen, en zeggen waarover deze film gaat. De “Battle of the Bulge” was de Amerikaanse naam voor Hitlers Ardennenoffensief dat van 16 december 1944 tot 25 januari 1945 zou pogen België en meer bepaald de belangrijke haven van Antwerpen weer in Duitslands greep te brengen. Veel verder dan de Ardennen zouden de Duitse troepen wegens het verbeten verzet van de Amerikanen en een schrijnend gebrek aan benzine en logistieke ondersteuning niet geraken.

Deze film onder regie van Ken Annakin (die zich beter beperkt had tot films waar hij wél goed in was, zoals “de nieuwe avonturen van Pipi Langkous”), zou een wel érg losjes gebaseerde oorlogsfilm over dit offensief worden, met als hoogtepunt een uitgebreide tankslag.

We krijgen in deze film beide strijdende machten te zien. Aan de ene zijde volgen we Martin Hesseler (een karakter gebaseerd op de infame nazi Joachim Peiper) die met het motto “the war must go on” zijn Tiger tanks (die eigenlijk grijsgeschilderde Amerikaanse Patton-tanks zijn) met ware doodsverachting doorheen de Ardeense bossen stuurt.

Zijn tegenpool vinden we niet zozeer in een Amerikaanse tankcommandant, maar in een Amerikaanse “intelligence officer” Daniel Kiley (gespeeld door Henry Fonda) die verbeten zijn oversten op het nakende offensief en de posities van de Duitse tankcolonnes wijst. Dit doet hij ondermeer door in dikke mist op 100 meter hoogte over de grond te zweefvliegen met een verkenningsvliegtuig… kwestie van het realisme in deze film te duiden.

Want realisme dat is toch de grootste zwakte in deze film. Hoewel bepaalde historische zaken (zoals de Greiff commando’s) aan bod komen, zit de film zo vol overdrijvingen en fouten dat ieder met enige historische kennis menigmaal deftig zal moeten slikken bij het zien van deze film. Zowel op geschiedkundig als militairtactisch gebied en door de gebruikte tanks en uniformen en het landschap (de filmlocaties liggen allemaal in het zonnige Spanje) schiet de film erg tekort.

Toch kan deze film al vele jaren vele mensen wél bekoren, en dat is volgens mij ook wel te begrijpen. Want hoezeer deze film ook naar het fictieve neigt, het blijft een spannende jongensachtige film! Geen nuancering, amper enige romantiek buiten die van de oorlog en veel grote ontploffingen en ratelende tanks! Elk cliché komt aan bod in deze “camp” film: gemene nazi’s die vechten om te vechten, geheime superwapens, dappere helden en krasse uitspraken. Deze productie is een pracht van een “sixties” film, een tomeloze aanbidding van de oorlog en de soldaat zoals alleen een film uit die periode dat kon. (Mensen die deze film reeds gezien hebben, zullen zich allemaal de zowel lachwekkende als inspirerende “Panzerlied” scène herinneren).

Ziehier het dilemma van elke recensent die deze film moet bespreken. Aan de ene kant is het gewoon een steengoede avonturenfilm, aan de andere kant een totale flop op vlak van historische accuraatheid, wat voor een (serieuze) oorlogsfilm onvergeeflijk is!

Daarom raad ik iedereen aan deze film alléén aan te schaffen als u uit bent op een potje WW2-amusement zonder andere verwachtingen.