Deze BBC-documentaire behandelt in drie hoofdstukken de rechtszaak tegen enkele kopstukken van het naziregime, te weten: Albert Speer, Hitlers Minister van Bewapening; Hermann Göring, Opperbevelhebber van de Luftwaffe en 2de man in het Derde Rijk en Rudolf Hess, voormalig partijsecretaris en plaatsvervanger van Hitler.

In gedramatiseerde scènes wordt ingegaan op de voorbereidingen op het eigenlijke proces, de inleidende verhoren, gesprekken met de gevangenispsycholoog en overleg tussen de diverse advocaten. Deze scènes worden afgewisseld met materiaal uit het filmjournaal van destijds waardoor een aardig beeld ontstaat van hetgeen zich buiten de rechtszaal afspeelde, zoals de verbouwing van het Paleis van Justitie in Neurenberg en een kijkje in de gevangenis zelf. Ook komen tussen de scènes door ooggetuigen en deskundigen aan het woord; jammer is echter wel dat zij niet bij naam en functie worden genoemd; zo komen enkele Amerikaanse en Engelse juristen aan het woord en ook één van de Amerikaanse tolken.

De hoofdstukken over elk van de drie beklaagden zitten goed in elkaar, de dialogen komen realistisch over en er is gelet op details; zo wordt bijvoorbeeld tijdens één van de inleidende verhoren van Rudolf Hess Hermann Göring binnen geroepen die vervolgens niet door Hess wordt herkend. Aan de andere kant zitten er een paar onvolkomenheden in de hele documentaire. Zo wordt er gezegd dat het proces onder leiding stond van de Amerikaanse Aanklager Mr. Justice Robert Jackson, hetgeen niet waar is; Robert Jackson was hoofdaanklager namens de Verenigde Staten, maar de voorzitter van het Tribunaal was de Britse opperrechter Sir Geoffrey Lawrence. Verder – en dat doet bepaald afbreuk aan de hele documentaire – is er voor de scènes in de rechtszaal tijdens het proces zelf maar bijzonder weinig gebruikt gemaakt van het originele beeld- en geluidsmateriaal; vrijwel alles is nagespeeld. Op zich niet zo erg, maar de makers hebben hier en daar hun eigen interpretatie aan de verhoren gegeven, met andere woorden zich niet gehouden aan het originele woordelijke verslag. Dat is echter iets wat alleen een kenner zal opvallen.

Voor iemand die iets wil weten van dit Proces van de Eeuw, zoals het destijds wel werd genoemd, is dit een goed startpunt; er worden weliswaar maar drie van de eenentwintig beklaagden onder de loep genomen maar dit geeft toch een redelijk beeld van het geheel. Kenners zullen hier echter niet gauw warm voor lopen omdat er te veel is gedramatiseerd en te weinig gebruik gemaakt van origineel materiaal.