Gebed van Patton (12-1944)

Lord, this is Patton speaking to You. The last fourteen days have been awful. Rain, snow, more rain, more snow… and I have begun to ask myself why not to go to Your headquarters. Which side are You on?

For three years, my chaplains have explained that this is a religious war. They have told me that this is a crusade, the only difference being that we move on tanks instead of horses. They have insisted that we destroy the German army and this atheist Hitler, so that freedom of religion can return to Europe.

Until now I followed them, the more so as You helped us without reserve. Blue sky and calm sea in Africa helped to make our unloading easy to eliminate Rommel. The capture of Sicily was relatively easy, and You gave us a perfect time for our armoured push to France, the greatest military that You have granted me. You often gave me excellent counsel in my difficult decisions of command, and You dropped German units into my traps, which made their elimination relatively easy. But now You seem to have changed horses. You seem to have given von Rundstedt the green light. My army is neither trained nor equipped for war in winter. And as You know, this weather is more appropriate for Eskimos than for Southern riders.

In fact, Lord, I have begun to think that I offended You in some way. That suddenly You have lost Your sympathy to our cause. That You are in complicity with von Rundstedt and his puppet. You know, without my saying so, that our situation is desperate.

Obviously, I tell my staff that everything is going as planned, but I need to add that the 101st Airborne is opposing terrible forces in Bastogne, and that these continental storms make air supplies impossible. I sent good Hugh Gaffey, one of my able generals, with his 4th Armored Division, to this important Noeud road to help the encircled garrison, but he has more trouble with Your rotten weather than with the Boches!

I do not like to complain unnecessary, but my soldiers really suffered martyrdom from the Meuse to Echternach. Today I visited several hospitals, all full of cold people, while the wounded remain strewn across the fields, because we cannot bring them back to give them care. But that is not the worst of the situation. The poor visibility and the continental rains have completely paralyzed my air forces on the ground. My battle plans requires help from the fighter-bombers, and if my planes cannot fly, tell me how I can use them as air artillery?

This is not the only deplorable situation, but worse still, my reconnaissance aircraft have not taken to the air in fourteen days, and I do not have the slightest idea what is happening behind the German lines. Jesus, Lord, I fight a shadow! Without Your cooperation on the weather, how can I lead effective attacks? All this probably appears irrational to You, but I have lost patience with Your ministers who try to persuade me that this is one typical winter in the Ardennes, and that I must have confidence.
The devil with confidence and patience! You have the only choose which side You are on. You must come to my aid, so that I can liquidate the entire German Army, and offer it like a birthday gift to Baby Jesus.

Lord, I have never been unreasonable. I do not ask the impossible of You. I do not even ask for a miracle, only four little days of beautiful weather.

Give me four clear days so my planes can fly, so my fighter-bombers can bomb the Germans and punish them as well, so my observation planes can pinpoint the targets for my splendid artillery. Give me four sunny days to dry this rotten mud, so my tanks can roll, so the ammunition and the rations can reach my starving and badly equipped infantryman. I need these four days to sent von Rundstedt and his army of infidels to their Valhalla.

I am sick of this useless butchery of young Americans, and in exchange of these four days of weather favourable to combat, I will provide You enough Boches to keep Your accountants occupied with months of work.

So it is.

Heer, dit is Patton die tegen U praat. De laatste veertien dagen zijn verschrikkelijk geweest. Regen, sneeuw, meer regen, meer sneeuw... en ik ben begonnen mezelf af te vragen waarom ik niet naar Uw hoofdkwartier zou komen. Aan welke kant staat U?

Gedurende drie jaar, hebben mijn aalmoezeniers uitgelegd dat dit een religieuze oorlog is. Ze hebben mij verteld dat dit een kruistocht is, met als enige verschil dat we nu tanks gebruiken om ons voort te bewegen in plaats van paarden. Ze hebben erop gehamerd dat we het Duitse leger en die atheist van een Hitler moeten verslaan, zodat de vrijheid van godsdienst kan terugkeren in Europa.

Tot op dit moment heb ik hen gevolgd, temeer daar u ons zonder voorbehoud hebt geholpen. Blauwe lucht en een kalme zee vergemakkelijkte het ontschepen in Afrika, zodat we Rommel konden uitschakelen. De verovering van Sicilië was relatief eenvoudig, en U schonk ons het perfecte moment voor onze gepantserde doorbraak in Frankrijk, het beste leger dat U mij ooit heeft geschonken. U gaf mij vaak uitstekende raad in mijn moeilijke beslissingen over bevelen, en U liet de Duitsers in mijn vallen lopen, wat hun vernietiging relatief gemakkelijk maakte. Maar nu lijkt het alsof U van kant gewisseld bent. U schijnt von Rundstedt groen licht gegeven te hebben. Mijn leger is noch getraind noch uitgerust voor een winteroorlog. En zoals U weet, dit weer is beter geschikt voor Eskimo’s dan voor Zuidelijke Cavalerie .

In feite, Heer, ben ik begonnen te denken dat ik U ergens mee heb beledigd. Dat U plotseling Uw begrip voor onze zaak hebt verloren. Dat U von Rundstedt en zijn marionetten behulpzaam bent. U weet, zonder dat ik het hoef te zeggen, dat onze situatie hopeloos is.

Vanzelfsprekend, vertel ik mijn staf dat alles gaat zoals gepland, maar hier moet ik aan toevoegen dat de 101st Airborne tegenover verschrikkelijke eenheden staat in Bastogne, en dat dit continentale noodweer bevoorrading door de lucht onmogelijk maakt. Ik heb Hugh Gaffey, een van mijn bekwame generaals, met zijn 4th Armored Division, naar deze belangrijke Noeud-weg gestuurd om het omsingelde garnizoen te hulp te schieten, maar hij ondervindt meer last van Uw beroerde weersomstandigheden dan van de Moffen!

Ik hou er niet van om onnodig te klagen, maar mijn soldaten hebben werkelijk martelingen moeten doorstaan op weg van de Maas naar Echternach. Vandaag heb ik enkele hospitalen bezocht, allen vol met verkleumde mensen, terwijl de gewonden verspreid blijven liggen in de velden, omdat we ze niet terug kunnen brengen om ze te verzorgen. Maar dat is nog niet het ergste van de situatie. Het slechte zicht en de continentale regenbuien hebben mijn luchtstrijdkrachten volledig lam gelegd aan de grond. Mijn strijdplan vergt hulp van de gevechtsbommenwerpers jachtbommenwerpers, en als mijn vliegtuigen niet kunnen vliegen, vertel me dan hoe ik ze kan gebruiken als luchtartillerie?

Dit is niet de enige betreurenswaardige situatie, want nog erger, mijn verkenningsvliegtuigen zijn al veertien dagen niet de lucht in geweest, en ik heb niet het geringste idee wat er zich afspeelt achter de Duitse linies. Jezus, Heer, ik vecht tegen een schaduw! Hoe kan ik zonder Uw medewerking met betrekking tot het weer een effectieve aanval leiden? Wellicht dat dit alles U onredelijk lijkt, maar ik heb het vertrouwen verloren in Uw dienaars die mij ervan proberen te overtuigen dat dit weer kenmerkend is voor de winter in de Ardennen, en dat ik vertrouwen moet hebben.

Naar de duivel met vertrouwen en geduld! U hoeft enkel te beslissen aan wiens zijde U staat. U moet mij helpen, zodat ik het gehele Duitse leger kan uitschakelen en het aan kan bieden als verjaardagskado aan het Jezuskind.

Heer, ik ben nooit onredelijk geweest. Ik vraag niet het onmogelijke aan U. Ik vraag zelfs niet om een wonder, enkel om vier kleine dagen van mooi weer.

Geef me vier heldere dagen, zodat mijn vliegtuigen kunnen vliegen, zodat mijn jachtbommenwerpers de Duitsers kunnen bombarderen en ze flink kunnen toetakelen, zodat mijn verkenningsvliegtuigen de doelen kunnen bepalen voor mijn uitstekende artillerie. Geef me vier zonnige dagen om deze beroerde modder op te laten drogen, zodat mijn tanks kunnen rijden, zodat de munitie en de voorraden mijn hongerlijdende en slecht uitgeruste infanterie kan bereiken. Ik heb deze vier dagen nodig om von Rundstedt en zijn leger van ongelovigen naar hun Walhalla te sturen.

Ik heb genoeg van deze onnodige slachting van jonge Amerikanen, en in ruil voor deze vier dagen met gunstig weer voor de strijd, zal ik U genoeg Duitsers bezorgen waarmee Uw boekhouders maandenlang bezig zullen zijn.

Zo is het.