22 augustus 1939

De beslissing om Polen aan te vallen is in het voorjaar genomen. Aanvankelijk bestond er de angst dat vanwege alle politieke verwikkelingen, we tegelijkertijd Engeland, Frankrijk, Rusland en Polen zouden moeten aanvallen. Dit risico hadden we inderdaad moeten nemen. Göring heeft ons aangetoond dat zijn Vierjarenplan mislukt is en dat we aan het einde van onze krachten zijn, indien we geen overwinning behalen in de komende oorlog.

Vanaf de herfst van 1938 en sinds ik me realiseer dat Japan niet onvoorwaardelijk met ons meegaat en dat Mussolini onder druk staat van die onbenul van een koning en die verraderlijke kwajongen van een kroonprins, heb ik besloten in zee te gaan met Stalin. Per slot van rekening zijn er maar drie grote staatslieden in de wereld, Stalin, ik en Mussolini. Mussolini is de zwakste, want hij is niet in staat gebleken om de macht van de kroon noch de kerk te breken. Stalin en ik zijn de enige met een visie op de toekomst. Dus over een paar weken zal ik mijn handen uitsteken naar Stalin aan de gemeenschappelijke Duits-Russische grens en met hem de herverdeling van de wereld aanvangen.

Onze kracht ligt in onze snelheid en in onze brutaliteit; Genghis Khan zond miljoenen vrouwen en kinderen willens en wetens de dood in en met een licht hart. De geschiedenis ziet in hem alleen de grote Stichter van Naties. Voor wat betreft de zwakke westerse Europese civilisatie over mij uitkraamt, dat is van geen enkele betekenis. Ik heb het bevel gegeven en zal een ieder neerschieten die ook maar één woord van kritiek uit, omdat het doel dat bereikt moet worden niet dat van het bereiken van bepaalde linies is maar het totaal vernietigen van je tegenstander. En derhalve heb ik voor nu in het Oosten mijn doodshoofdformaties klaarstaan met het bevel om zonder mededogen vele vrouwen en kinderen van Poolse afkomst en taal de dood in te jagen. Alleen zo kunnen we de nodige Lebensraum verkrijgen. Wie spreekt er per slot van rekening heden ten dage nog over de vernietiging van de Armeniërs?

Kolonel-Generaal von Brauchitsch heeft mij beloofd om de oorlog met Polen in een paar weken af te handelen. Als hij mij had gemeld twee jaar of zelfs één jaar nodig te hebben, had ik niet het marsbevel gegeven en had ik mij tijdelijk verbonden met Engeland in plaats van Rusland omdat we ons immers geen lange oorlog kunnen veroorloven. Om er zeker van te zijn dat een nieuwe situatie is ontstaan. Ik heb die wormen van Daladier en Chamberlain in München meegemaakt. Ze zullen te laf zijn om aan te vallen. Ze zullen niet verder gaan dan een blokkade. Daar tegenover hebben wij ons embargo en de Russische grondstoffen.

Polen zal worden ontvolkt en worden bevolkt met Duitsers. Mijn pact met de Polen had slechts tot doel het winnen van tijd. Voor de rest, heren, het lot van Rusland zal precies hetzelfde zijn zoals ik nu doorvoer ten aanzien van Polen. Na Stalins dood, hij is ernstig ziek, zullen we de Sovjet-Unie breken. Dan zal daar Dageraad van de Duitse heerschappij op Aarde zijn.

De kleine staten maken mij niet bang. Na Kemal’s dood wordt Turkije geregeerd door onbenullen en idioten. Karel van Roemenië is door en door de corrupte slaaf van zijn seksuele instincten. De koning van België en de Scandinavische koningen zijn zwakkelingen die volledig afhankelijk zijn van de goede vertering van hun volgegeten en vermoeide burgers.

We zullen het overlopen van Japan in overweging moeten nemen. Ik geef Japan een heel jaar de tijd. De keizer is het tegenbeeld van de laatste tsaar, zwak, laf en besluitloos. Laat hem maar een slachtoffer worden van de revolutie. Mijn samengaan met Japan was nooit populair. We zullen voort moeten gaan met het verstoren van de verhoudingen in het Verre Oosten en Arabië. Laten we denken als “heren” en laten we deze mensen bezien als opgepoetste hafmaniakken die nodig met de zweep er van langs moeten krijgen.

De mogelijkheden zijn nog nooit zo gunstig geweest. Maar ik heb één zorg, namelijk dat Chamberlain of een ander zwijn van een persoon, op het laatste moment met voorstellen of onderbreking zal komen. Hij zal de trap af gaan, al moet ik hem zelf op zijn buik stampen voor de ogen van de fotografen.

Nee, hier is het te laat voor. De aanval voor de vernietiging van Polen begint zaterdag vroeg. Ik laat een paar eenheden in Poolse uniformen aanvallen in Boven-Silezië of in het Protectoraat. Of de wereld het zal geloven is van geen enkel belang. De wereld gelooft alleen in mijn succes.

Voor u, heren, roem en eer zullen aanvangen zoals sinds eeuwen niet is voorgekomen. Wees hard, zonder medelijden, opereer sneller en brutaler dan de anderen. De burgers van West-Europa moeten beven van angst. Dat is de meest menselijke manier van oorlog voeren. Want het schrikt de ander af.

De nieuwe methode van oorlogvoeren strookt met de nieuwe manier van grenzen trekken. Een oorlog strekkend van Reval, Lublin, Kaschau tot de monding van de Donau. De rest zal worden overgelaten voor de Russen. Ribbentrop heeft strikte orders om elk aanbod te doen en elke eis te accepteren. In het Westen houd ik mezelf het recht voor om te bepalen wat strategisch de beste weg is. Hier kunnen we werken met beschermende regio’s zoals Holland, België en Frans Lotharingen.

En nu, op naar de vijand, in Warschau zullen we elkaar wederzien.

Vertaald uit Documents on British Foreign Policy. 1919-1939

* Over de authenticiteit van deze speech bestaat onduidelijkheid. Dit valt af te lezen uit Nuremberg International Military Tribunal Trial of German Major War Criminals vol. 14, 44-47 evenals Nazi Conspiracy and Aggression 798-PS & 1014-PS. Het document is besproken door Prosecutor Alderman als Exhibit USA-28 maar is niet als bewijsstuk opgevoerd. Het is vervolgens gepubliceerd in NCA, Volume VII, pp. 752-754, onder nummer L-3 en het was door Lochner aan de vervolgers in Neurenberg ter beschikking gesteld. In feite was het derhalve door hem in 1942 voor het eerst gepubliceerd.