Titel: | Idi I smotri / Come and See |
Acteurs: | Alexei Kravchenko, Olga Mironova en Lubomiras Lauciavicius |
Regisseur: | Elem Klimov |
Uitgebracht: | 1985 |
Verkrijgbaarheid: | DVD, Russisch gesproken; Engelstalige ondertiteling |
Bijzonderheden: | - Deze film is op dit moment (2005) enkel via import te bekomen
- Klimov (en zijn vrouw Larissa) waren de trendsetters van de filmwereld in de USSR. Ze waren vernieuwend en kregen het regelmatig met de censuur aan de stok; zo ook met deze film! Deze film uit de jaren ’80 liet -zelfs naar hedendaagse standaards- zoveel rauw geweld zien dat menig Rus misselijk de filmzaal verliet. |
Omschrijving: |
Deze film is door zo velen geprezen, dat je bijna niet anders kan dan mooi mee te zingen in de lofzang. Toch heb ik een paar bedenkingen, maar laat ik eerst het verhaal even kort blootleggen. De jonge Florya, een eenvoudige plattelandsjongen uit Wit-Rusland verlaat –de klaagzang van zijn moeder ten spijt– zijn dorp om zich bij de partizanen te voegen. Vanaf dan zal zijn leven nooit meer hetzelfde zijn, de jongen wordt op alle vlakken een man, en vervolgens, helaas, een gebroken man. Het moge duidelijk zijn, dit is géén feel-good film, integendeel, dit is een harde anti-oorlogsfilm. Een wervelwind van geweld, emotie en wreedheid met als apocalyptisch hoogtepunt het platbranden van een dorp, burgers incluis. Een sterk verhaal, verbluffende speciale effecten!), een ietwat “vergeten” front, maar toch schort er iets met deze prent. De stijl van deze regisseur ligt mij persoonlijk niet. Ik kan niet spreken voor anderen natuurlijk, maar de opeenvolgende shots zijn soms haast amateuristisch in elkaar gezet, de close-ups van Florya’s gepijnigde gezicht duren zo lang dat ze vervelen en erger; haast lachwekkend worden. Alexei Kravchenko die “Florya” speelt is misschien een ideaal acteur voor een USSR propagandafilm, maar als volwaardige filmster komt hij toch wat te kort, evenals vele van zijn medespelers. Het meest markante voorbeeld is de scène waar hij zijn toekomstig vriendinnetje huilend onder een boom aantreft. Zowel het huilen als het lachen, dat door Florya’s grapjes erop volgt, doen totaal onrealistisch aan én vernietigen aldus de hele scène. Deze film moet het dus hebben van de harde werkelijkheid van de oorlog (die wél heel realistisch weergegeven is) en enkele knappe shots (zoals het platbranden van het dorp en de symbolische moord op Hitler en de oorlog later in de film). Vind je deze film over een tijdje ergens in een videotheek, of komt hij hier voor een redelijke prijs in de rekken, dan is hij het overwegen waard. Zeker als je meer geeft om de menselijke kant van de oorlog en beklijvende beelden dan om goed acteer- en montagewerk. In andere gevallen zou ik er de vele importkosten niet voor over hebben. |
Beoordeling: | (Beklijvend, maar geen hoogvlieger) |