Carrier, Jean-Claude

Geboortedatum:: 30 januari 1897 (Mieussy, Frankrijk)
Overlijdensdatum:: 28 januari 1944 (Saint-Jeoire-en-Faucigny, Frankrijk)
Nationaliteit:: Franse (1870-heden, Republiek)

Biografie

Opgeroepen voor de vlag in 1915, werd hij overgeplaatst naar het 1st Mountain Artillery Regiment (1st RAM) in Grenoble. Gewond in 1917, werd hij gedemobiliseerd in september 1919 met een citaat en de rang van brigadier.

Na zijn huwelijk met Léonie Presset in 1920 verhuisde hij naar Parijs, werd een SFIO-activist en keerde na een verblijf van tien jaar in de hoofdstad terug naar huis, naar Ville-en-Sallaz, waar hij een pand kocht dat hij transformeerde tot een moderne meubelmakerij.

Jean-Claude Carrier zette ook zijn vakbonds- en politieke activiteiten voort in de Haute-Savoie en trad in 1933 toe tot de Liga voor de Rechten van de Mens.

Hij werd in 1939 in Grenoble gemobiliseerd en kreeg de leiding over de metallurgiefabrieken van de Haute-Savoie.

Vanaf juni 1940 weigerde hij de nederlaag en zocht hij de middelen om zich tegen de wapenstilstand te verzetten.

Hij bracht vrienden bij elkaar en via een van hen kwam Jean Rey-Millet, vanaf de oprichting in september 1940, in contact met de beweging "The Last Column", opgericht door Edouard Corniglion-Molinier en Emmanuel d'Astier de la Vigerie.

Uiteraard sluit hij zich aan bij de "Bevrijdings" -beweging die Emmanuel d'Astier begin 1941 oprichtte ter vervanging van "The Last Column", gedecimeerd door de arrestaties. Jean-Claude Carrier is de pionier van "Bevrijding" en de organisatie van het verzet in Haute-Savoie.

Samen met vrienden, waaronder Henri Plantaz, verspreidde hij ondergrondse kranten en zette hij regionale inlichtingennetwerken op. In maart 1942, gezocht door de politie van Vichy, dook hij onder, waarbij hij het hele gezinsleven opofferde, toen zijn vrouw net was bevallen van hun derde zoon.

In de zomer van 1942 richtte hij het Mole-kamp op, het eerste verzetskamp van de regio.

Begin januari 1943, na de ontbinding van het leger van de wapenstilstand na de invasie van de zuidelijke zone en de bezetting van de Haute-Savoie door Italiaanse troepen, voegde Jean-Claude Carrier zich bij het leger met zijn mannen. hij werd belast met het bevel over de gewapende actie vanwege zijn perfecte kennis van het terrein en zijn invloed op zijn troepen. Vanaf dat moment leidde hij de gewapende actie in Faucigny en Haut-Chablais; hij creëert en leidt lokaal de "Maquis Police" die de integriteit van het verzet garandeert.

In 1943 werd er een prijs op zijn hoofd gezet, hij was daarom constant verplicht zijn woonplaats, fysionomie en identiteit te veranderen en nam de naam van Jean Cheminal aan.

In juni 1943 leidde hij een hinderlaag in Ville-en-Sallaz die een Italiaans detachement op de vlucht zette dat was gekomen om een verzetslid van de Verteau-maquis te arresteren. Vanaf dat moment verhoogde hij zijn hulp terwijl de paramilitaire troepen van het Geheime Leger (AS) van de drie kantons van de Giffre-vallei onder zijn bevel werden geplaatst.

Geïdentificeerd bij de BCRA in Londen onder de namen "Burin" en "Rabot", ontmoette hij verschillende keren in de herfst van 1943 Jean Rosenthal, alias Cantinier, op missie gestuurd vanuit Londen en beschuldigd van de Britse kolonel Richard Heslop (ook bekend als "Xavier ") van de Special Operation Executive (SOE) om de situatie van het maquis van Haute-Savoie te beoordelen.

Op 28 januari 1944, na een aanklacht, omsingelden de Duitsers het gehucht Pouilly-sur-Saint-Jeoire waar Carrier en zijn gezin woonden. Een AS-auto met drie guerrilla's verlaat het dorp en wordt in een hinderlaag gelokt. Gewond proberen de inzittenden van het voertuig te ontsnappen. Een van hen, Robert Desbiolles, slaagt erin het huis van Jean-Claude Carrier te bereiken dat snel wordt omsingeld; terwijl de Duitsers de mannen van het dorp doden, grijpt deze zijn karabijnhaak en verovert de bovenste verdiepingen vanwaar hij de aanvallers neerschiet; zijn kinderen worden het huis uit geduwd terwijl de jonge Desbiolles op zijn bed wordt neergeschoten door een agent van de S.D.

De Duitsers, die de schoten die hen hadden gedecimeerd niet konden stoppen, staken het huis in brand; de echtgenote van Jean-Claude Carrier die zich bij haar man heeft gevoegd, stort zich met haar laatstgeborene in de leegte, beiden zijn ongedeerd en weten te ontsnappen dankzij de tussenkomst van een Duitse officier. Maar nadat hij elf vijanden had neergeschoten, waaronder een officier, werd Jean-Claude Carrier levend verbrand.