Segelflugzeugführerabzeichen

Het ontwerp van het Segelflugzeugführerabzeichen (Insigne voor Zweefvliegtuigpiloten) werd op 8 juli 1940 door de firma W.E. Peekhaus voorgelegd en op 16 december 1940 werd dit ontwerp goedgekeurd. De onderscheiding werd na de goedkeuring gelijk ingesteld en de firma C.E. Juncker uit Berlijn werd als de producent van deze onderscheiding aangewezen. Het Segelflugzeugführerabzeichen werd ingesteld om de piloten die hun zweefvliegtuigpilotenopleiding hadden voltooid te kunnen onderscheiding.

Het Segelflugzeugführerabzeichen is opgebouwd uit een krans van eikenbladeren, waar net iets boven het midden van de krans een adelaar in zwevende vorm is opgemonteerd. De krans bestaat uit aan beide zijden acht bundels van elk drie eikenbladeren. Aan de onderzijde van de krans is een hakenkruis gemonteerd en vanonder dit hakenkruis ontspringen de eerste bundels van eikenbladeren. De adelaar zweeft van links naar rechts en is door middel van twee kleine klinknagels op de krans bevestigd. De hoogte van de onderscheiding varieert tussen de 55 en 57 mm en de breedte van de krans is 42 mm. De vleugelwijdte van de adelaar is een 53 mm en de hoogte, gemeten vanaf de adelaar zijn klauwen tot aan de bovenkant van zijn vleugels is een 15 a 16 mm. De achterzijde van de onderscheiding is vlak en is met een dunne naald en standaard haak constructie uitgerust. De krans is verzilverd waarbij de hoogtepunten nog eens zijn gepolijst. De adelaar is zwart en ook hier zijn de hoogtepunten opgepoetst, dit om de diepte in de adelaar beter uit te laten komen.

Het Segelflugzeugführerabzeichen werd tesamen met het zweefvliegtuigpiloten diploma uitgereikt na voltooiing van de zweefvliegtuigpilotenopleiding. De onderscheiding werd uitgereikt in een blauwe doos, waar de naam van de onderscheiding in zilveren letters op het deksel is gestempeld. De binnenkant van het deksel is bekleed met blauwe zijde en het bodemgedeelte is bedekt met blauw fluweel. Tesamen met de uitreiking kwam een standaard onderscheidingsdocument en de uitreiking werd in het Soldbuch genoteerd. Het Segelflugzeugführerabzeichen werd in het midden op de linkerborstzak gedragen en dan direct onder het Eisernes Kreuz 1. Klasse (IJzeren Kruis 1e klasse) als deze in het bezit van de ontvanger was. Wanneer de ontvanger al meerdere onderscheidingen bezat, dan mocht het Segelflugzeugführerabzeichen ook linksonder op de borstzak gedragen worden.