TracesOfWar heeft uw hulp nodig! Elke euro die u bijdraagt steunt enorm in het voortbestaan van deze website. Ga naar stiwot.nl en doneer!

Carbury, Brian John George

Geboortedatum:
27 februari 1918 (Wellington, Nieuw-Zeeland)
Overlijdensdatum:
31 juli 1961 (Groot-Brittannië)
Nationaliteit:
Nieuw-Zeelandse (1907-1947, Dominion VK)

Biografie

Dienstnummer 40288.

Brian Carbury, de zoon van een dierenchirurg, werd op 27 februari 1918 in Wellington geboren. De familie verhuisde later naar Auckland waar hij naar King's College ging van 1932 tot 1934 voordat hij schoenverkoper werd bij de Farmers’ Trading Co. in Auckland.
In 1937 vertrok Carbury naar Engeland met de bedoeling om bij de Royal Navy te gaan. Toen hem echter werd verteld dat hij te oud was, solliciteerde hij voor een kort dienstverband bij de Royal Air Force en werd toegelaten.
In juni 1938 voltooide hij ijn vliegopleiding en ging Carbury naar No. 41 Squadron dat met Hawker Furies vloog. In augustus 1939 werd hij verbonden aan No. 603 Squadron, gestationeerd op Turnhouse nabij Edinburgh. Deze eenheid maakte deel uit van de Auxiliary Air Force waarvan de medewerkers, zowel piloten als grondpersoneel- slechts parttime luchtmachtpersoneel waren die 's avonds, in de weekenden en tijdens een jaarlijks twee weken durend zomerkamp hun dienst deden. Carburys taak was het assisteren met Spitfiretraining. Terwijl de oorlog naderde werd No. 603 Squadron georganiseerd om fulltime te opereren en Carburys tijdelijke verbintenis werd in september omgezet in een vast dienstverband.
Op 16 oktober 1939 kreeg een sectie van No. 603 Squadron het signaal om op te stijgen en schoot een Junker Ju-88 bommenwerper in zee neer ten oosten van Dalkeith; het eerste Duitse vliegtuig dat boven Brits grondgebied werd neergeschoten sinds 1918. Waarschijnlijk schoot Carbury een Heinke HE-111 neer op 7 december en claimde een derde gedeelde overwinning van een andere in januari 1940.
De volgende zeven maanden gingen voorbij zonder bijzondere gebeurtenissen en met een gevoel van opluchting vanwege de frustratie van inactiviteit werd No. 603 Squadron op 27 augustus 1940 verplaatst naar het zuiden naar Manston. Twee dagen later schoot Carbury zijn eerste BF 109 neer, op de 30e nog een en op de 31e vernietigde hij twee He's 111 en nog drie BF's 109. In een van deze gevechten raakte hij licht gewond aan zijn voet. Met nog drie vernietigde BF's 109 in september werd Carbury onderscheiden met de DFC.
Succesvolle acties tegen BF's 109 gingen door in oktober. Op de 2e vernietigde hij er een boven de Thamesmonding en schoot een andere op de 7e neer ten zuidwesten van Londen. Drie dagen later leidde Carbury zijn sectie toen hij twintig BF's 109 op de terugweg naar Frankrijk. De Spitfires vielen aan en Carbury schoot twee van de vijandelijke gevechtsvliegtuigen neer: een stortte neer in zee en de andere crashte op het strand van Duinkerken. Hij beschadigde een Ju-88 op 14 oktober.
Met zijn geclaimde vernietiging van 15 vijandelijke vliegtuigen en andere gedeelde vernietigingen gedurende de Slag om Engeland was Carbury in de top-vijf van topscorers in RAF Fighter Command.
No. 603 Squadron keerde in december 1940 terug naar Schotland.
Begin 1941 werd Carbury overgeplaatst als instructeur een zou niet meer op operationele vluchten meer worden ingezet. Men neemt aan dat dat kwam doordat hij werd veroordeeld wegens niet-gedekte cheques. Ook neemt men aan dat dat kwam doordat hij niet bereid was om overzees te dienen aangezien hij zijn vrouw niet wilde verlaten
Nadat hij de RAF verliet leefde hij in Engeland tot zijn dood in juli 1962.
In 1949 werd hij, samen met drie anderen, in een rechtzaak in Princes Risborough Magistrates' Court veroordeeld voor twee misdrijven vanwege de illegelae export van Bristol Beaufighters naar Palestina. Iedere man werd veroordeeld tot het betalen van een boete van £100 en Brians Britse vliegbewijs werd opgeschort. Uiteindelijk vond hij werk als vertegenwoordiger voor een verwarming- en ventilatiebedrijf.
In 1961 werd bij hem de diagnose accute terminale leukemie gesteld en stierf in al gauw in The War Memorial Hospital. Zijn lichaam werd in het Breakspear crematorium in Ruislip gecremeerd. In Wellington, Nieuw-Zeeland, zijn geboortestad werd een monument in zijn nagedachtenis opgericht.

Bevorderingen:
37 augustus 1940: Flying Officer
December 1940: Flight Lieutenant

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

Periode:
Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
Rang:
Flying Officer
Eenheid:
No. 603 (City of Edinburgh), Royal Air Force
Toegekend op:
24 september 1940
Voordracht:
"Gedurende operaties aan de noordoostkust, leidde Flying Officer Carbury zijn sectie in een aanval op twee vijandelijke vliegtuigen. Beide werden vernietigd. Van 28 augustus 1940 tot 2 september 1940 is hij, met zijn squadron, haast continu ingezet tegen tegen grote vijandelijke raids boven Kent en heeft acht vijandelijke vliegtuigen vernietigd. Vijf daarvan werden neergeschoten gedurende drie opeenvolgende confrontaties op één dag."
Distinguished Flying Cross (DFC)
Periode:
Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
Rang:
Flying Officer
Eenheid:
No. 603 (City of Edinburgh), Royal Air Force
Toegekend op:
25 oktober 1940
Distinguished Flying Cross (DFC)
Voordracht:
"Flying Officer Carbury heeft buitengewone heldhaftigheid en vaardigheid vertoond in confrontaties met de vijand. Voorafgaand aan 8 september 1940 heeft deze officier 8 vijandelijke vliegtuigen neergeschoten en bijgedragen in de vernietiging van twee andere. Sinds die datum heeft hij twee Messerschmidt 109's vernietigd en twee Heinkel 133's en, samen met andere piloten van zijn squadron, ook geassisteerd in de vernietiging van nog eens twee vijandelijke vliegtuigen. Zijn koelbloedige moed in het bijzijn van de vijand zijn een voortreffelijk voorbeeld voor andere piloten van het squadron geweest."

Tweede DFC toegekend als gesp voor op het lint van de eerste DFC.

Bronnen

Foto

Thema's