TracesOfWar heeft uw hulp nodig! Elke euro die u bijdraagt steunt enorm in het voortbestaan van deze website. Ga naar stiwot.nl en doneer!

Oorspronkelijke tekst (Duits)

        Mein politisches Testament.

        Seit ich 1914 als Freiwilliger meine bescheidene Kraft im ersten, dem Reich aufgezwungenen Weltkrieg einsetzte, sind nunmehr über dreissig Jahre vergangen.

        In diesen drei Jahrzehnten haben mich bei all meinem Denken, Handeln und Leben nur die Liebe und Treue zu meinem Volk bewegt. Sie gaben mir die Kraft, schwerste Entschlüsse zu fassen, wie sie bisher noch keinem Sterblichen gestellt worden sind. Ich habe meine Zeit, meine Arbeitskraft und meine Gesundheit in diesen drei Jahrzehnten verbraucht.

       Es ist unwahr, dass ich oder irgendjemand anderer in Deutschland den Krieg im Jahre 1939 gewollt haben. Er wurde gewollt und angestiftet ausschliesslich von jenen internationalen Staatsmännern, die entweder jüdischer Herkunft waren oder für jüdische Interessen arbeiteten. Ich habe zuviele Angebote zur Rüstungsbeschränkung und Rüstungsbegrenzung gemacht, die die Nachwelt nicht auf alle Ewigkeiten wegzuleugnen vermag, als dass die Verantwortung für den Ausbruch dieses Krieges auf mir lasten könnte. Ich habe weiter nie gewollt, dass nach dem ersten unseligen Weltkrieg ein zweiter gegen England oder gar gegen Amerika entsteht. Es werden Jahrhunderte vergehen, aber aus den Ruinen unserer Städte und Kunstdenkmäler wird sich der Hass gegen das letzten Endes verantwortliche Volk immer wieder erneuern, dem wir das alles zu verdanken haben: Dem internationalen Judentum und seinen Helfern!

       Ich habe noch drei Tage vor Ausbruch des deutsch-polnischen Krieges dem britischen Botschafter in Berlin eine Lösung der deutsch-polnischen Probleme vorgeschlagen - ähnlich der im Falle des Saargebietes unter internationaler Kontrolle. Auch dieses Angebot kann nicht weggeleugnet werden. Es wurde nur verworfen, weil die massgebenden Kreise der englischen Politik den Krieg wünschten, teils der erhofften Geschäfte wegen, teils getrieben durch eine, vom internationalen Judentum veranstaltete Propaganda.

       Ich habe aber auch keinen Zweifel darüber gelassen, dass, wenn die Völker Europas wieder nur als Aktienpakete dieser internationalen Geld- und Finanzverschwörer angesehen werden, dann auch jenes Volk mit zur Verantwortung gezogen werden wird, das der eigentlich Schuldige an diesem mörderischen Ringen ist: Das Judentum! Ich habe weiter keinen darüber im Unklaren gelassen, dass dieses Mal nicht nur Millionen Kinder von Europäern der arischen Völker verhungern werden, nicht nur Millionen erwachsener Männer den Tod erleiden und nicht nur Hunderttausende an Frauen und Kindern in den Städten verbrannt und zu Tode bombardiert werden dürften, ohne dass der eigentlich Schuldige, wenn auch durch humanere Mittel, seine Schuld zu büssen hat.

       Nach einem sechsjährigen Kampf, der einst in die Geschichte trotz aller Rückschläge als ruhmvollste und tapferste Bekundung des Lebenswillens eines Volkes eingehen wird, kann ich mich nicht von der Stadt trennen, die die Hauptstadt dieses Reiches ist. Da die Kräfte zu gering sind, um dem feindlichen Ansturm gerade an dieser Stelle noch länger standzuhalten, der eigene Widerstand aber durch ebenso verblendete wie charakterlose Subjekte allmählich entwertet wird, möchte ich mein Schicksal mit jenem teilen, das Millionen anderer auch auf sich genommen haben, indem ich in dieser Stadt bleibe. Ausserdem will ich nicht Feinden in die Hände fallen, die zur Erlustigung ihrer verhetzten Massen ein neues, von Juden arrangiertes Schauspiel benötigen.

       Ich hatte mich daher entschlossen, in Berlin zu bleiben und dort aus freien Stücken in dem Augenblick den Tod zu wählen, in dem ich glaube, dass der Sitz des Führers und Kanzlers selbst nicht mehr gehalten werden kann. Ich sterbe mit freudigem Herzen angesichts der mir bewussten unermesslichen Taten und Leistungen unserer Soldaten an der Front, unserer Frauen zuhause, den Leistungen unserer Bauern und Arbeiter und der in der Geschichte einmaligen Einsatz unserer Jugend, die meinen Namen trägt.

       Dass ich ihnen allen meinen aus tiefstem Herzen kommenden Dank ausspreche, ist ebenso selbstverständlich wie mein Wunsch, dass sie deshalb den Kampf unter keinen Umständen aufgeben mögen, sondern, ganz gleich wo immer, ihn gegen die Feinde des Vaterlandes weiterführen, getreu den Bekenntnissen eines grossen Clausewitz. Aus dem Opfer unserer Soldaten und aus meiner eigenen Verbundenheit mit ihnen bis in den Tod, wird in der deutschen Geschichte so oder so einmal wieder der Samen aufgehen zur strahlenden Wiedergeburt der nationalsozialistischen Bewegung und damit zur Verwirklichung einer wahren Volksgemeinschaft.

       Viele tapferste Männer und Frauen haben sich entschlossen, ihr Leben bis zuletzt an das meine zu binden. Ich habe sie gebeten und ihnen endlich befohlen, dies nicht zu tun, sondern am weiteren Kampf der Nation teilzunehmen. Die Führer der Armeen, der Marine und der Luftwaffe bitte ich, mit äussersten Mitteln den Widerstandsgeist unserer Soldaten im nationalsozialistischen Sinne zu verstärken unter dem besonderen Hinweis darauf, dass auch ich selbst, als der Gründer und Schöpfer dieser Bewegung, den Tod dem feigen Absetzen oder gar einer Kapitulation vorgezogen habe.

Möge es dereinst zum Ehrbegriff des deutschen Offiziers gehören - so wie dies in unserer Marine schon der Fall ist - dass die Übergabe einer Landschaft oder einer Stadt unmöglich ist und dass vor allem die Führer hier mit leuchtendem Beispiel voranzugehen haben in treuester Pflichterfüllung bis in den Tod.

        Zweiter Teil des politischen Testaments.

       Ich stosse vor meinem Tode den früheren Reichsmarschall Hermann G ö r i n g aus der Partei aus und entziehe ihm alle Rechte, die sich aus dem Erlass vom 29. Juni 1941 sowie aus meiner Reichstagserklärung vom 1. September 1939 ergeben könnten. Ich ernenne an Stelle dessen den Großadmiral D ö n i t z zum Reichspräsidenten und Obersten Befehlshaber der Wehrmacht.

       Ich stosse vor meinem Tode den früheren Reichsführer-SS und Reichsminister des Innern, Heinrich H i m m l e r aus der Partei sowie aus allen Staatsämtern aus. Ich ernenne an seiner Stelle den Gauleiter Karl H a n k e zum Reichsführer-SS und Chef der deutschen Polizei und den Gauleiter Paul G i e s l e r zum Reichs- minister des Innern.

       Göring und Himmler haben durch geheime Verhandlungen mit dem Feinde, die sie ohne mein Wissen und gegen meinen Willen abhielten, sowie durch den Versuch, entgegen dem Gesetz, die Macht im Staate an sich zu reissen, dem Lande und dem gesamten Volk unabsehbaren Schaden zugefügt, gänzlich abgesehen von der Treulosigkeit gegenüber meiner Person.

       Um dem deutschen Volk eine aus ehrenhaften Männern zusammengesetzte Regierung zu geben, die die Verpflichtung erfüllt, den Krieg mit allen Mitteln weiter fortzusetzen, ernenne ich als Führer der Nation folgende Mitglieder des neuen Kabinetts:

Reichspräsident: D ö n i t z
Reichskanzler: Dr. G o e b b e l s
Parteiminister: B o r m a n n
Aussenminister: S e y ß - I n q u a r t
Innenminister: Gauleiter G i e s l e r
Kriegsminister: D ö n i t z
Oberbefehlshaber des Heeres: S c h ö r n e r
Oberbefehlshaber der Kriegsmarine: D ö n i t z
Oberbefehlshaber der Luftwaffe: G r e i m
Reichsführer-SS und Chef der Deutschen Polizei: Gauleiter H a n k e
Wirtschaft: F u n k
Landwirtschaft: B a c k e
Justiz: T h i e r a c k
Kultus: Dr. S c h e e l
Propaganda: Dr. N a u m a n n
Finanzen: S c h w e r i n - C r o s s i g k
Arbeit: Dr. H u p f a u e r
Rüstung: S a u r
Leiter der Deutschen Arbeitsfront und Mitglied
des Reichskabinetts: Reichsminister Dr. L e y .

       Obwohl sich eine Anzahl dieser Männer, wie Martin Bormann, Dr. Goebbels usw. einschliesslich ihrer Frauen, aus freiem Willen zu mir gefunden haben und unter keinen Umständen die Hauptstadt des Reiches verlassen wollten, sondern bereit waren, mit mir hier unterzugehen, muss ich sie doch bitten, meiner Aufforderung zu gehorchen und in diesem Falle das Interesse der Nation über ihr eigenes Gefühl zu stellen. Sie werden mir durch ihre Arbeit und ihre Treue als Gefährten nach dem Tode ebenso nahestehen, wie ich hoffe, dass mein Geist unter ihnen wellen und sie stets begleiten wird. Mögen sie hart sein, aber niemals ungerecht, mögen de vor allem nie die Furcht zum Ratgeber ihres Handelns erheben und die Ehre der Nation über alles stellen, was es auf Erden gibt. Mögen sie sich endlich dessen bewusst sein, dass unsere Aufgabe, des Ausbaus eines nationalsozialistischen Staates die Arbeit kommender Jahrhunderte darstellt, die jeden einzelnen verpflichtet, immer dem gemeinsamen Interesse zu dienen und seine eigenen Vorteile dem- gegenüber zurückzustellen. Von allen Deutschen, allen Nationalsozialisten, Männern und Frauen und allen Soldaten der Wehrmacht verlange ich, daß sie der neuen Regierung und ihren Präsidenten treu und gehorsam sein werden bis in den Tod.

       Vor allem verpflichte ich die Führung der Nation und die Gefolgschaft zur peinlichen Einhaltung der Rassegesetze und zum unbarmherzigen Widerstand gegen den Weltvergifter aller Völker, das internationale Judentum.

Gegeben zu Berlin, den 29. April 1945, 4.00 Uhr.

Adolf Hitler
Als Zeuge:
Dr. Joseph Goebbels Wilhelm Burgdorf
Martin Bormann Hans Krebs

Definitielijst

Führer
Duits woord voor leider. Hitler was gedurende zijn machtsperiode de führer van nazi-Duitsland.
Gauleiter
Leider en vertegenwoordiger van de NSDAP in een Gau.
Kriegsmarine
Duitse marine, naast de Heer en de Luftwaffe onderdeel van de Duitse Wehrmacht.
Luftwaffe
Duitse luchtmacht.
Propaganda
Vaak misleidende informatie die gebruikt wordt om aanhangers / steun te winnen. Vaak gebruikt om ideele en politieke doelen te verwezenlijken.

Afbeeldingen

Vertaling tekst (Nederlands)

       Mijn politiek testament.

       Sinds ik in 1914 als vrijwilliger mijn bescheiden bijdrage aan de eerste, het Rijk opgedrongen wereldoorlog leverde, zijn meer dan dertig jaar voorbij gegaan.

       In deze drie decennia hebben alleen de liefde voor en trouw aan mijn volk mij geleid in al mijn denken, handelen en leven. Zij gaven mij de kracht om de moeilijkste beslissingen te nemen die nooit eerder aan een sterveling waren voorgelegd. Ik heb mijn tijd, mijn levenskracht en mijn gezondheid in deze drie decennia opgebruikt.

       Het is niet waar dat ik of iemand anders in Duitsland in 1939 de oorlog heeft gewild. Hij werd uitsluitend gewenst en begonnen door die internationale staatslieden die van Joodse herkomst waren of voor Joodse belangen werkten. Ik heb zoveel voorstellen gedaan voor de beperking en beheersing van bewapening die de toekomst niet voor eeuwig kan blijven ontkennen om de verantwoordelijkheid voor deze oorlog bij mij te kunnen leggen. Verder heb ik nooit gewild dat na de eerste onzalige Wereldoorlog een tweede tegen Engeland of zelfs tegen Amerika zou ontstaan. Er zullen eeuwen voorbijgaan maar uit de puinhopen van onze steden en kunstwerken zal de haat tegen het volk dat uiteindelijk verantwoordelijk is en aan wie we dit alles te danken hebben, weer opbloeien: het internationale jodendom en zijn helpers!

       Ik heb nog drie dagen voor het uitbreken van de Duits-Poolse oorlog de Britse ambassadeur in Berlijn een oplossing voor het Duits-Poolse probleem voorgesteld - internationaal toezicht, vergelijkbaar met die voor het Saargebied. Ook dit aanbod kan niet worden ontkend. Het werd alleen maar verworpen omdat de meest invloedrijke kringen van de Britse politiek oorlog wilden, deels omdat ze hoopten op zakelijk voordeel, deels gedreven door propaganda van het internationale jodendom.

       Ik heb er ook geen twijfel over laten bestaan dat als de volkereren van Europa alleen als aandeelhouders van de internationale samenzweerders van geld en financiering worden beschouwd, dat dan het enige volk dat schuldig is aan deze moordende strijd zich er ook niet voor dient te verantwoorden: het jodendom! Ik heb niemand erover in twijfel gelaten dat deze keer niet alleen miljoenen kinderen van de Europeanen van Arische volkeren zouden verhongeren, dat niet alleen volwassen mannen zouden sneuvelen en dat de honderdduizenden vrouwen en kinderen in de steden verbrand en gebombardeerd zouden worden zonder dat de eigenlijke schuldigen, zelfs met humane middelen, voor hun schuld zouden moeten boeten.

       Na een zes jaar durende strijd die ooit, ondanks alle tegenspoed, de geschiedenis in zal gaan als de meest glorieuze en dapperste uiting van de levenswil van een volk, kan ik de stad niet verlaten die de hoofdstad van dit land is. Omdat de strijdkrachten te gering zijn om de vijandelijke aanval op deze plaats nog langer te weerstaan, ook al vermindert de werkelijke tegenstand echter steeds meer door zowel misleide als door karakterloze figuren, kan ik mijn lot verbinden met dat, dat miljoenen anderen ook op zich hebben genomen waarbij ik in deze stad blijf. Bovendien wil ik niet in de handen van de vijand vallen die voor het vermaak van hun met haat gevoerde massa’s een nieuw door Joden georganiseerd schouwspel eisen.

       Ik heb daarom besloten in Berlijn te blijven en daar vrijwillig voor het ogenblik van de dood te kiezen als ik denk dat de positie van Führer en kanselier onhoudbaar is. Ik sterf met een vredig hart in het besef van de onmetelijke daden en prestaties van onze soldaten aan het front, onze vrouwen thuis, de prestaties van onze boeren en arbeiders en van de bijdrage, uniek in de geschiedenis, van onze jeugd die mijn naam draagt.

       Dat ik hen allen dank uit het diepst van mijn hart, is net zo vanzelfsprekend als mijn wens dat zij de strijd onder welke omstandigheden dan ook niet op zullen geven maar deze, net als altijd, tegen de vijanden van het vaderland voortzetten, trouw aan de principes van de grote Clausewitz. Van de opoffering van onze soldaten en van mijn verbondenheid met hen tot in de dood zal in de Duitse geschiedenis ooit weer het zaad ontkiemen van de glorieuze wedergeboorte van de nationaalsocialistische beweging en daarmee van de verwerkelijking van een echte volksgemeenschap.

       Veel van de dapperste mannen en vrouwen hebben het besluit genomen om hun leven tot het laatste moment met het mijne te verbinden. Ik heb hen verzocht, en uiteindelijk bevolen, dat niet te doen maar aan de verdere strijd van de natie deel te nemen. Als Führer van de landmacht, de marine en de luchtmacht vraag ik, met alle middelen het verzet van onze soldaten in nationaalsocialistische zin te versterken met bijzondere nadruk op het feit dat ook ikzelf, als stichter en schepper van deze beweging, de voorkeur geef aan de dood boven een lafhartige vlucht of zelfs capitulatie.

       Mag het ooit tot de erecode van de Duitse officier behoren - zoals dat in onze marine al het geval is - dat de overgave van een district of stad ondenkbaar is en dat boven alles de aanvoerders een lichtend voorbeeld moeten zijn van trouwe plichtsnavolging tot in de dood.

       Tweede deel van het politiek testament.

       Ik zet nog voor mijn dood de voormalige rijksmaarschalk Hermann Göring uit de partij en ontneem hem alle rechten die voortkomen uit de verordening van 29 juni 1941 en uit mijn Rijksdagverklaring van 1 september 1939. Ik benoem in zijn plaats grootadmiraal Dönitz tot rijkspresident en opperbevelhebber van het leger.

       Ik zet nog voor mijn dood de voormalige Reichsführer-SS en minister van Binnenlandse Zaken Heinrich Himmler uit de partij en uit al zijn ambten. Ik benoem in zijn plaats de gouwleider Karl Hanke tot Reichsführer-SS en hoofd van de Duitse politie en gouwleider Paul Giesler tot rijksminister van Binnenlandse Zaken.

       Göring en Himmler hebben door geheime onderhandelingen met de vijand, die ze zonder mijn weten en tegen mijn wil hebben gevoerd, en door hun poging, tegen de wet, de macht in de staat naar zich toe te trekken, het land en het hele volk onafzienbare schade toegebracht, nog afgezien van de trouweloosheid ten aanzien van mijn persoon.

       Om het Duitse volk een regering te geven die is samengesteld uit eerbare mannen, die het tot haar plicht rekenen de oorlog met alle middelen voort te zetten, benoem ik als Führer van de natie de volgende leden van het nieuwe kabinet:

Rijkspresident: Dönitz
Rijkskanselier: Dr. Goebbels
Minister van de Partij: Bormann
Minister van Buitenlandse Zaken: Seyss-Inquart
Minister van Binnenlandse Zaken: gouwleider Giesler
Minister van Oorlog: Dönitz
Opperbevelhebber van het Leger: Schörner
Opperbevelhebber van de Marine: Dönitz
Opperbevelhebber van de Luchtmacht: Greim
Reichsführer-SS en Hoofd van de Duitse Politie: gouwleider Hanke
Economie: Funk Landbouw: Backe
Justitie: Thierack
Cultuur: Dr. Scheel
Propaganda: Dr. Naumann
Financiën: Scherwin-Crossigk
Arbeid: Dr. Hupfauer
Legeruitrusting: Saur
Leider van het Duitse Arbeidsfront en lid van het rijkskabinet: rijksminister Dr. Ley

       Hoewel een aantal van deze mannen, zoals Martin Bormann, Dr. Goebbels enz. met hun vrouwen zich uit vrije wil bij mij heeft gevoegd en onder geen beding de hoofdstad wil verlaten maar bereid is hier met mij ten onder te gaan, moet ik u toch vragen aan mijn eis te voldoen en in dit geval het belang van de natie boven uw gevoel te laten gaan. Zij zullen mij door hun werk en hun trouw in de dood net zo als kameraden na staan en ik hoop dat mijn geest altijd bij hen zal zijn en hen zal leiden. Laat hen hard zijn maar nooit onredelijk, mogen zij bovenal nooit angst als raadgever bij hun handelen hebben en de eer van de natie boven alles stellen wat er op aarde bestaat. Mogen ze zich er tenslotte van bewust zijn dat onze taak, het opbouwen van een nationaalsocialistische staat, het werk van de komende eeuwen is dat een ieder verplicht altijd het gemeenschappelijke belang te dienen en zijn eigen belangen daaraan ondergeschikt te maken. Van alle Duitsers, van alle nationaalsocialisten, mannen en vrouwen en alle soldaten van het leger verlang ik dat zij de nieuwe regering en de nieuwe president trouw en gehoorzaam zijn tot in de dood.

       Boven alles verplicht ik de leiding van het land en haar dienaren om de rassenwetten zorgvuldig na te leven en tot het onbarmhartig bieden van weerstand aan hen die de gehele wereldbevolking vergiftigen, het internationale jodendom.

Verklaard te Berlijn, 29 april 1945, 4.00 uur.

Adolf Hitler
Als getuigen:
Dr. Joseph Goebbels Wilhelm Burgdorf
Martin BormannHans Krebs

Definitielijst

capitulatie
Overeenkomst tussen strijdende partijen met betrekking tot de overgave van een land of leger.
Führer
Duits woord voor leider. Hitler was gedurende zijn machtsperiode de führer van nazi-Duitsland.
propaganda
Vaak misleidende informatie die gebruikt wordt om aanhangers / steun te winnen. Vaak gebruikt om ideele en politieke doelen te verwezenlijken.
Rijkskanselier
Benaming voor het Duitse staatshoofd, vanaf 1933 tot 1945 was Hitler Rijkskanselier van Duitsland

Informatie

Artikel door:
Kristof Groenendyk
Geplaatst op:
21-11-2005
Laatst gewijzigd:
11-05-2019
Feedback?
Stuur het in!

Gerelateerde thema's

Gerelateerde personen

Bronnen

- THOMPSON, J., De Bevrijding - van D-Day tot de ondergang van het Derde Rijk, Utrecht/Antwerpen, Kosmos-Z&K Uitgevers, 2005.
- www.ns-archiv.de/denkmal